Ο Κροάτης τεχνικός (πλέον) μας μίλησε πως έγινε η μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό και πως πέρασε μερικά από τα καλύτερα του χρόνια εκείνη την περίοδο:
Πως ήταν η περίοδος στην οποία αγωνίστηκες στην Ελλάδα:
«Κοίτα, αρχικά πήγα στον ΠΑΟΚ. Όσο ήμουν εκεί είχα ένα φίλο, αθλητή του water polo και όποτε πηγαίναμε για καφέ ή τρώγαμε μεσημεριανό μου έλεγε πάντα το ίδιο πράγμα. Αρχικά με ρωτούσε πως περνούσα και του έλεγα ότι στην Θεσσαλονίκη ήταν όλα φανταστικά. Μου αρέσουν οι αποστάσεις που υπάρχουν, που μπορείς από την μια να απολαύσεις την οικογενειακή ζωή και από την άλλη την τρέλα των οπαδών.
Και μου έλεγε κάθε φορά πρέπει να δεις την Αθήνα. Αθήνα, Αθήνα και Αθήνα. Τι Αθήνα και Αθήνα του λέω, πόσο καλά μπορεί να είναι;
Τρεις μήνες μετά, πρόταση από τον Παναθηναϊκό!»
Ήσουν δανεικός στον ΠΑΟΚ σωστά;
«Ήμουν δανεικός για τρία χρόνια ναι, τόσο στον ΠΑΟΚ όσο και στη συνέχεια στον Παναθηναϊκό».
Πως πήγες όμως από τον ΠΑΟΚ στον Παναθηναϊκό;
«Ουσιαστικά ολοκληρώθηκε ο δανεισμός μου, έκανα προετοιμασία με την Ντίναμο Μόσχας και μετά πήγα δανεικός στον ΠΑΟ».
Ο ΠΑΟΚ δεν μίλησε με την Ντιναμό για να σε αποκτήσει;
«Απ' όσα γνωρίζω έκαναν μια κουβέντα με τον μάνατζερ μου αλλά δεν γνωρίζω τι ακριβώς έγινε και δεν προχώρησε. Απλά δεν προχώρησε. Έτσι πήγα στον Παναθηναϊκο. Όταν πήρα μεταγραφή όμως έγινε το χειρότερο δυνατό σενάριο. Ο προπονητής της Ντιναμό άλλαξε και με ήθελε πίσω στην ομάδα.»
Αφού πήγες στον Παναθηναϊκό;
«Ναι νομίζω ή τον 1ο χρόνο ή τον 2ο δεν θυμάμαι ακριβώς. Τα πρώτα 2 χρόνια ήμουν δανεικός και τον 3ο χρόνο υπέγραψα κανονικά συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό. Όταν λοιπόν ήρθαν για να μου εκφράσουν το ενδιαφέρον να επιστρέψω απλά είπα «σε καμία περίπτωση, στο σπίτι μου έχω μια σημαία της Κροατίας και μιας της Ελλάδας»! Ήθελα να μείνω στην Ελλάδα. Στο τέλος βρήκαμε τον τρόπο και τα λύσαμε».
Είσαι στον Παναθηναϊκό λοιπόν, οι πρώτες σου μέρες, πως κυλάει;
«Φτάνω λοιπόν στην Αθήνα για την οποία άκουσα τόσα πολλά πριν έρθω και συγκεκριμένα στην Γλυφάδα. Ήταν 45 βαθμοί, απίστευτη ζέστη και όλοι έλειπαν διακοπές. Παίρνω τηλέφωνο τον φίλο μου «Ποια Αθήνα; Τι είναι αυτό;» Του πρώτους μου έξι μήνες πραγματικά μίσησα την περίοδο αυτή. Ήταν Καλοκαίρι και εγώ ήμουν στην πόλη».
Αγωνιστικά πως ήταν;
«Νομίζω τρεις μήνες μετά και με βάση το πως ένιωθα, ήθελα να φύγω. Σε εκείνη την περίοδο ήρθε μάλιστα ο Αναστασίου και μου είπε «ξέρεις, δεν είσαι ο εαυτός σου, μπορείς να φύγεις αν θέλεις».
Άρα καμιά πλευρά από τις δύο δεν ήταν ικανοποιημένη;
«Σαφώς. Είχα και εγώ κάποια προσωπικά θέματα που με επηρέαζαν. Αλλά κάποια στιγμή σκέφτηκα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να φύγω από ένα τέτοιο μεγάλο σύλλογο σαν χαμένος. Δεν υπάρχει περίπτωση. Πήγα λοιπόν πίσω μετά τα Χριστούγεννα και μίλησα με τον Νταμπίζα ο οποίος ήταν τεχνικός διευθυντής και μου είπε να χαλαρώσω και να ηρεμήσω. Όταν πήγα πίσω όντως ήμουν πιο χαλαρός. Πλέον από εκείνο το σημείο και έπειτα η Αθήνα έγινε η αγαπημένη μου πόλη»!
