- «Αισθάνομαι ότι δεν υπάρχει 100% στήριξη στον Αλμέιδα και αυτό είναι πρόβλημα»
- Μήνυμα... αντεπίθεσης από Βιτόρια!
Του Αλέξη Σπυρόπουλου
Τα αποτελέσματα, φυσικά συντελούν. Ο Ολυμπιακός είναι πρώτος στη Σούπερ Λιγκ, και επίσης καλύτερος από τις άλλες ομάδες της Σούπερ Λιγκ, τις άμεσες ανταγωνίστριες, στην Ευρώπη.
Βρισκόμαστε στην καμπή της σεζόν, κατά την οποίαν ο Ολυμπιακός αναπτύσσει τη δυναμική του. Η διαδικασία είναι θεαματική. Παιγνίδι με παιγνίδι, ο Ολυμπιακός τελειοποιεί (δηλαδή, τι τελειοποιεί, το...τερματίζει) αυτό το μοτίβο υπεροχής στη μονομαχία, στα στοχευμένα τρεξίματα, στις δεύτερες μπάλες, στις ανακτήσεις, στην αποτελεσματικότητα. Τα μνημόσυνα για τον Ντανιέλ Ποντένσε και τον Φορτούνη (ακόμη και για τον Ιμπόρα, τον Αντρέ Ορτα, τον Γιόβετιτς πριν κάποιον καιρό) εξέλιπαν.
Η ανίχνευση των τρωτών σημείων στον αντίπαλο, η άμεση εφόρμηση για να πιουν αίμα, η ίδια πείνα μικρών και μεγάλων. Αν δεν ξέρεις, δεν καταλαβαίνεις ότι ο Ροντινέι όπου να 'ναι γίνεται 33 ετών, ενώ ο Πιρόλα είναι μόλις 22.Οτι ο Ντάνι Γαρθία έγινε προ πολλού 34, ενώ ο Μουζακίτης θα γίνει 18 σε ένα μήνα. Οτι ο Ελ Κααμπί είναι 31 στα 32, κι ο Τζολάκης μόνον 22. Οτι Ζέλσον Μαρτίνς και Τσικίνιο περπατάνε στα 30, ενώ ο Κωστούλας είναι 17-μισό.
Ο ανεκτίμητος Χέσε, ένα δυσεύρετο asset, στην Τούμπα έπαιξε μισή ώρα στο τέλος. Με την ΑΕΚ, καθόλου. Ο Ολυμπιακός νίκησε, και τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ. Καμία εξάρτηση. Στην εκκίνηση της χρονιάς, εδώ το είχαμε σημειώσει. Οτι ο Ολυμπιακός μπαίνει, με το πιο ισορροπημένο και αρμονικό ρόστερ. Αμέσως μετά βέβαια, στο...καταραμένο ανοικτό παράθυρο του Σεπτεμβρίου, έγινε η προσπάθεια να χαλάσει η σειρά στη ντουλάπα. Με τα αχρείαστα ρούχα. Σέρζιο Ολιβέιρα, Γιουσούφ, Ουίλιαν.
Υστερα θα (την) έλεγαν κι από πάνω στον προπονητή, γιατί δεν βάζει τους μικρούς! Για κάθε Σέρζιο Ολιβέιρα, Γιουσούφ, Ουίλιαν, ο προπονητής εύρισκε πώς να ανοίξει στους μικρούς όλο το "πεδίον δόξης" μπροστά. Εχει αποδοχή, πάτησε πόδι, πήρε αποφάσεις, στήριξε αδιαπραγμάτευτα τους warriors, καθόρισε την ιεραρχία και τους ρόλους, στάθηκε...τυχερός υπό την έννοια ότι διευκολύνθηκε η δουλειά του (όσο άσχημο κι αν ακούγεται) με τους τραυματισμούς που έβγαλαν τα αχρείαστα ρούχα της ντουλάπας.
Γενικώς το κόστος της no-tomorrow αγωνιστικής προσέγγισης, εννοείται πως είναι οι τραυματισμοί. Ενα παραπάνω, τραυματισμοί ανενεργών ή προχωρημένης ηλικίας ποδοσφαιριστών. Δεν γίνεται αλλιώς, το μάθαμε από την ΑΕΚ της προηγούμενης διετίας. Την Κυριακή στο Καραϊσκάκη, στις αμέτρητες (ακριβώς λόγω των τραυματισμών) χασμωδίες του πρώτου ημιχρόνου, σταρ της τηλεοπτικής μετάδοσης έγινε...ο γιατρός του Ολυμπιακού.
Μπαινόβγαινε, αδιάκοπα. Μία φουλ εφημερία. Ηταν ευτύχημα για τον προπονητή ότι ο Ολυμπιακός πρόλαβε, το παιγνίδι να "ξεφύγει" στα +3 γκολ προτού αντιμετωπίσει τη δυσχέρεια διαχείρισης ενός ολόκληρου (του δεύτερου) ημιχρόνου με μονάχα μία διαθέσιμη διακοπή για αλλαγή ή αλλαγές. Ωσαύτως είναι ευτύχημα για τον προπονητή, να ξέρει ότι ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να βασίζεται σε ένα παίκτη σαν τον Ροντινέι ακόμη και για τη θέση του αριστερού εξτρέμ.
Στο συγκεκριμένο μοτίβο, η ΑΕΚ είναι ξεκάθαρο ότι πυροβόλησε τα πόδια της με την πιο αταίριαστη σύνθεση χαρακτηριστικών των τριών χαφ. Γένσον, Μάνταλος, Περέιρα. Μία καταστροφή "εν αναμονή". Το ίδιο όπως (την προηγούμενη φορά) Μπακαγιοκό, Οζντόιεφ, Τάισον. Δεν βγαίνει, ποτέ. Θέλει χρόνο, φαίνεται, ώσπου να συνειδητοποιήσουν οι αντίπαλοι (κατά βάσιν οι μεγάλοι, οι μικροί το έχουν ήδη αντιληφθεί...) "τι κάνει" ο Ολυμπιακός. Τι δεν τους παίρνει να κάνουν, εναντίον του Ολυμπιακού.
Συμβαίνει. Κάτι αντίστοιχο, είχε λειτουργήσει υπέρ της ΑΕΚ την πρώτη χρονιά Αλμέιδα. Μέχρι να το αποκωδικοποιήσει ο ανταγωνισμός, η ΑΕΚ πήρε νταμπλ με τα τσαρούχια. Αλλο είναι να το βλέπεις στη video-ανάλυση, άλλο να το ζεις στο πετσί επάνω στο γρασίδι κι έπειτα να σπάζεις το κεφάλι πώς θα το αντιμετωπίσεις την επόμενη φορά. Ο Μεντιλίμπαρ στη συνέντευξη μετά το τέσσερα-ένα, το έδωσε...δωρεάν στον ανταγωνισμό. "Αποδίδουμε καλύτερα όταν δεν έχουμε κατοχή μπάλας".
Αρκούσε το διάστημα 1'-15' για ν' αναρωτηθεί ο θεατής "τι κάνεις, ρε αγόρι μου Περέιρα;" πέντε φορές για πέντε διαφορετικούς λόγους. Το έργο συνεχίστηκε και μετά το 15', απλώς ο θεατής κουράζεται και παύει, σε κάποιο σημείο, το μέτρημα. Η αίσθηση ότι αυτό δεν βγαίνει ποτέ, γενικεύει την ανασφάλεια. Η ανασφάλεια οδηγεί απευθείας στα (για την περίπτωση που απορεί κανείς πώς συσσωρεύτηκαν τόσα) "ατομικά" λάθη.
Αυτό "έβγαινε" μόνο με Γένσον, Σιμάνσκι, Πινέδα στον άξονα. Και μαχητές με γρήγορα πόδια, όχι μπαλαρίνες, στα άκρα. Back to basics. Ενα σταθερό καταφύγιο, ο παλαιός καλός καιρός που λέμε, όποτε κλυδωνίζεσαι. Τα ρούχα στη ντουλάπα, ο Μεντιλίμπαρ τα τακτοποίησε. Αλλού, ο Λουτσέσκου και ο Ρούι Βιτόρια πασχίζουν για να βάλουν, ή να επαναφέρουν, τάξη και κανόνες. Τον Αλμέιδα, τα ρούχα στη ντουλάπα τον διέλυσαν.
Πηγή: sdna.gr
