Πόσο μάλλον όταν αυτό συμβαίνει απέναντι σε μια ομάδα που ξέρει όσο κανένας άλλος να ελέγχει το ρυθμό ενός αγώνα και η κυκλοφορία της μπάλας αποτελεί «βούτυρο» στο ψωμί της.
Ακόμα και υπό αυτά τα δεδομένα, η Ομόνοια έδειξε κάτι που όλοι λίγο πολύ ξέρουμε αλλά πολλές φορές η ίδια το κρύβει, αδικώντας τον εαυτό της. Ότι έχει χαρακτήρα και την απαραίτητη νοοτροπία για να κατακτήσει τίτλους.
Δεν λησμόνησε ποτέ, παρά το γεγονός ότι όλα τα δεδομένα ήταν εναντίον της από τόσο νωρίς. Αν δει κανείς τα στιγμιότυπα και δεν γνωρίζει ότι οι «πράσινοι» αγωνίζονταν με παίκτη λιγότερο, δύσκολα θα μπορούσε να το αντιληφθεί.
Ειδικά στο β’ ημίχρονο οι δύο ομάδες είχαν από δύο μεγάλες στιγμές. Λίγο έλειψε μάλιστα η Ομόνοια να φύγει με τη νίκη αν ο Μασούρας είχε καλύτερο στόχο στην ευκαιρία του στο 77ο λεπτό. Θα μπορούσε όμως να φύγει και ηττημένη από την άλλη αν η κεφαλιά του Καμπρέρα δεν σταματούσε στο δοκάρι.
Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, δεν θα έλεγε κανείς ότι «χάλασε» την ομάδα της Λευκωσίας το τελικό αποτέλεσμα. Ίσως κιόλας να βοήθησε ακόμα περισσότερο στο να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο η ψυχολογία της Ομόνοιας ενόψει του επαναληπτικού σε μερικές μέρες από σήμερα.
Ας μην ξεχνάμε πως μέχρι στιγμής σε 5 αγώνες οι «πράσινοι» δεν έχουν χάσει από την ΑΕΚ, την ίδια στιγμή που την πιο μεγάλη τους νίκη την πέτυχαν στο «ΑΕΚ Αρένα» όταν κέρδισαν με 3-0.
Η εικόνα του Χάμπου με το τελικό σφύριγμα να βρίσκεται απλωμένος φαρδύς-πλατύς είναι ενδεικτικό της προσπάθειας που έγινε στον αγωνιστικό χώρο. Και όταν βλέπει την ομάδα του να βγάζει αυτό το πρόσωπο, ο Ομονοιάτης φεύγει ικανοποιημένος και με χαμόγελο στα χείλη, καθώς γνωρίζει πολύ καλά πως η πρόκριση εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από την ομάδα του και τίποτε άλλο.
