Για τον Απόλλωνα το 2025 άρχισε, όπως τέλειωσε το 2024: με νίκη.
Ακούγεται απλό, αλλά δεν ήταν. Μετά τις διαδοχικές εκτός έδρας ήττες από Νέα Σαλαμίνα (0-1) και ΑΕΚ (0-4) οι συναπτές επιτυχίες επί Ανόρθωσης (2-0) και ΑΕΛ (1-0) μόνον αυτονόητες δεν ήταν.
Στον αντίποδα η κυρίαρχη αίσθηση ήταν πως οι «κυανόλευκοι» ευρίσκονταν σε άμεσο κίνδυνο να ηττηθούν από άμεσους ανταγωνιστές τους στην κούρσα για μια θέση στην πρώτη εξάδα.
Ο Σωφρόνης Αυγουστή επελέγη από τη διοίκηση του συλλόγου ως ο καταλληλότερος να δώσει (άμεση) λύση σε δύο «μέτωπα»: την οργή του κόσμου και την αγωνιστική καθίζηση της ομάδας.
Βραχυπρόθεσμα, αυτός ο (διπλός) στόχος επετεύχθη στο ακέραιο. Υπό τον «κάττο» ο Απόλλωνας δεν έπαιξε θεαματικά καλύτερα απ’ ό,τι πριν, δεν κυριάρχησε επί των αντιπάλων του, δεν έπεισε.
Και αυτό ήταν και το αναμενόμενο να συμβεί. Το φυσιολογικό, όπως αποδεικνύεται απ’ όλες τις υπόλοιπες αλλαγές προπονητών την τρέχουσα περίοδο. Ουδείς νεοφερμένος τεχνικός μεταμόρφωσε εντυπωσιακά την ομάδα του από τα πρώτα παιχνίδια.
Οι «κυανόλευκοι» πήραν την ουσία και αυτή κρατούν. Μετά από δύο αγωνιστικές με τον Αυγουστή στον πάγκο έχουν εδραιωθεί στην έκτη θέση, στο +3 και στο +5 από τους πιο άμεσους ανταγωνιστές τους, ουσιαστικά όμως στο +4 και στο +6, καθώς πλεονεκτούν έναντι αμφοτέρων σε πιθανή ισοβαθμία.
Κάτι περισσότερο ή κάτι καλύτερο μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα ήταν αδύνατον να αποκομίσουν μετά την αλλαγή τεχνικής ηγεσίας.
