Ένα είναι το ερώτημα: Μπορεί να αλλάξει το σκηνικό ο Ρέκνταλ;

Στα πρώτα παιχνίδια ως προπονητής της Ομόνοιας, Τσεντίλ Ρέκνταλ, έκανε διάφορους πειραματισμούς καθώς υπήρχαν πολλά αγωνιστικά προβλήματα και απουσίες που δυσκολεύαν το έργο του. 

Πλέον υπάρχουν οι επιστροφές, όμως, ο Νορβηγός τεχνικός επιμένει σε συγκεκριμένες επιλογές που δεν του βγαίνουν και μοιραία κάνουν την εμφάνιση τους, η έντονη κριτική και ο προβληματισμός κυρίως από τον κόσμο της ομάδας. 

Τρανό παράδειγμα, για το οποίο κάναμε πολλές φορές αναφορά, είναι το γεγονός ότι χρησιμοποιεί τον Νικόλα Παναγιώτου στο αριστερό άκρο της άμυνας και όχι στα στόπερ, που είναι η φυσική του θέση. Το περίεργο - παράλογο της επιλογής αυτής, είναι πως στον πάγκο υπάρχουν όχι ένας, αλλά τρεις αριστεροί μπακ. Μιλάμε για τους Σιπριάνο, Λέτζιακς και Χαμάς. 

Επίσης, στο δεξί άκρο της επίθεσης, συνεχίζει να τοποθετεί τον Φράνσον ενώ στον πάγκο, ειδικά στον αγώνα με τον Εθνικό είχε τις επιλογές των Σίμιτς, Αλιούμ και Οζλέρ. Οι πρώτοι δύο προέρχονταν από τραυματισμό, με τον Σέρβο να αγωνίζεται χωρίς να δώσει σημαντικές βοήθειες η αλήθεια.

Ένα άλλο αρνητικό του Ρέκνταλ, είναι η κακή διαχείριση των αλλαγών. Είδαμε σε μεγάλο βαθμό αυτή την αδυναμία στο παιχνίδι με την ομάδα της Αχνας όπου το 0-2 έγινε 2-2 χωρίς να αλλάξει η εικόνα με τις αλλαγές. 

Ψάχνεται ακόμη ο τεχνικός της Ομόνοιας και το βλέπουμε σε κάθε αγώνα. Το ερώτημα είναι, αν μπορεί να διαφοροποιήσει το σκηνικό στην συνέχεια, πριν η ομάδα του χάσει κι άλλο έδαφος στην προσπάθεια που κάνει για την έξοδο στην Ευρώπη, μέσω πρωταθλήματος. 
 

Ροη ειδησεων
Κλεισιμο