Από τους πιο καλούς παίκτες της Αλκής στη δεκαετία του ’80 ήταν ο Νίκος Νικολάου, ο Νικολάκης όπως τον αποκαλούσαν συμπαίκτες του αλλά και ο κόσμος της ομάδας της Λάρνακας, λόγω του ότι ήταν μικροκαμωμένος. Είναι από τις περιπτώσεις που ένας παίκτης ξεχώριζε και μάλιστα πάντα αθόρυβα, μακριά από τη δημοσιότητα λόγω χαρακτήρα.
Ο Ν.Νικολάου αγωνιζόταν στη μεσαία γραμμή και ήταν ένας αθόρυβος εργάτης στο γήπεδο, κάνοντας το παιχνίδι της ομάδας και ξεχωρίζοντας για την άριστη τεχνική του κατάρτιση, τον αγωνιστικό τσαμπουκά που έδειχνε και την μεγάλη προσφορά του στην ομάδα. Σχεδόν σε κάθε παιχνίδι ξεχώριζε και ήταν μόνιμα από τους διακριθέντες της Αλκής, κερδίζοντας την αγάπη του κόσμου αλλά και την εκτίμηση κάθε φιλάθλου τόσο για την αγωνιστική του παρουσία όσο και για το ήθος του.
Πολύ μικρός ο Ν.Νικολάου θα ενταχθεί στις τάξεις της αγαπημένης του ομάδας και το 1977 θα παίξει στην Αλκή ενώ ακόμα ήταν στρατιώτης. Τότε στην ομάδα ήταν και οι Π.Σαίττης, Μ.Μανώλη, Παναής, Μ.Παναγιώτου, Ολύμπιος, Δ.Παναγιώτου, Αγγελή, Θεοδοσίου, Β.Βιολάρης, Τ.Φαντούσης κ.α. Είναι από τους παίκτες που έπαιξαν σε δύο διαφορετικές εποχές αφού, πρόλαβε και τους μεγάλους άσους της Αλκής Νικολή και Παναή αλλά και τους νεότερους. Αγωνίστηκε περίπου 15 χρόνια στην Αθάνατη της Λάρνακας, μέχρι της αρχές της δεκαετίας του ’90, και ήταν από τους παίκτες που ξεχώρισαν έστω κι αν αγωνίστηκε σε μια από τις λεγόμενες μικρές ομάδες.
Τα χρόνια που αγωνιζόταν ο Ν.Νικολάου, η Αλκή είχε για καλύτερη παρουσία το 1978-79 όταν η ομάδα κατετάγει τρίτη στην βαθμολογία, πίσω από τους μεγάλους της Λευκωσίας ΑΠΟΕΛ και Ομόνοια ενώ, τα άλλα χρόνια ήταν κάτω από τη μέση της βαθμολογίας και δύο μάλιστα περιπτώσεις είχε υποβιβαστεί στη Β’ Κατηγορία. Το 1979 η Αλκή είχε παίξει για μοναδική φορά και στην Ευρώπη, όταν για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ αντιμετώπισε τη Δυναμό Βουκουρεστίου. Ο Νικολάου ήταν στην ομάδα αλλά δεν αγωνίστηκε. Έπαιξε όμως στον τελικό κυπέλλου το 1980 όπου η Αλκή έχασε από την Ομόνοια με 3-1. Ήταν η πέμπτη φορά που η ομάδα της Λάρνακας έπαιζε σε τελικό αλλά ούτε κι αυτή τη φορά μπόρεσε να πανηγυρίσει ένα τίτλο. Ο Νικολάου ήταν τότε 22 χρόνων. Η Αλκή στον τελικό έπαιξε με τους: Πετράκη, Ιωάννου, Βιολάρη, Μανώλη, Μ.Παναγιώτου, Μαππούρα, Πίριλλο, Νικολάου, Δ.Παναγιώτου, Ανδρέου( 65’ Αντωνάκη), Ν.Λεωνίδου. Για να φτάσει στον τελικό η Αλκή είχε αποκλείσει κατά σειρά τον Εθνικό Άχνας 4-2, 1-1, την Ένωση 1-0, τον Κεραυνό 1-0, και τον Απόλλωνα εκτός έδρας 2-0.
Ο Ν.Νικολάου υπήρξε συμπαίκτης και με τους Μοσφιλιώτη, Περικλέους, Σπύρου, Στάσο, Κ.Παναγή, Κ.Σάββα, Γκοράνοφ, Τισιάνσκι, Λοίζου, Ττοουλιά, Μ.Χρυσοστόμου, Γ.Χρυσοστόμου, Μ.Πέτρου, Α.Λεωνίδου, Α.Σάββα.
