Ο Πάμπος Αργυρού ήταν μια ξεχωριστή προσωπικότητα στο χώρο του ποδοσφαίρου, αφού το υπηρέτησε τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής, αλλά και παράγοντας και πρόεδρος. Είχε μάλιστα την τύχη να παίξει σε τρείς ομάδες, Δόξα, Ολυμπιακό και Διγενή Ακρίτα Μόρφου, να πανηγυρίσει επιτυχίες και πρωτάθλημα και να παίξει στην Ευρώπη.
Ο Π.Αργυρού έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στα 15 του χρόνια, στην ομάδα του χωριού του, την Δόξα Κατωκοπιάς, που ήταν μια πολύ δυνατή ομάδα στο αγροτικό πρωτάθλημα της περιοχής της. Όταν πήρε το πρωτάθλημα της ΕΠΟΠΛ είχε στις γραμμές της τους: Π.Αργυρού, Φ.Λιασίδη, Μελή, Γ.Βασιλείου, Α.Βασιλειάδη, Γ.Ιωαννίδη, Π.Χριστοφή, Γ.Βασιλειάδη, Α.Ιωαννίδη, Α.Φραγκουλλίδη, Κ.Καλλικάς. Το 1963 σε φιλικό αγώνα στην Κατωκοπιά μεταξύ ομάδας του χωριού και της ΕΛΔΥΚ, βρέθηκε στο γήπεδο ο ισραηλινός προπονητής του Ολυμπιακού Λευκωσίας Έλιο Φούκς χωρίς κανένας να το γνωρίζει. Μετά το τέλος του αγώνα ο Φούκς πλησίασε τον Π.Αργυρού και του πρότεινε να πάει στον Ολυμπιακό.
Ο Π.Αργυρού θα πάει το 1963 στους μαυροπράσινους της Λευκωσίας, περίοδος που το πρωτάθλημα διακόπηκε λόγω της τουρκικής ανταρσίας αλλά συνεχίστηκε αργότερα. Με τον Ολυμπιακό θα πανηγυρίσει την κατάκτηση του τίτλου και θα αγωνιστεί στην Α’ Εθνική Ελλάδας το 1966-67. Ήταν η εποχή που στην ομάδα του Τακτακαλά έπαιζαν και οι: Φιλώτας, Μ.Αργυρού, Σαββάκης, Δημ.Αργυρού, Ξυπολητάς, Σωτηράκης, Λ.Αβρααμίδης, Λυμπουρής, Κεττένης, Π.Ευθυμιάδης, Μ.Μάρκου, Κάτζιης. Ο Πάμπος έπαιζε στο κέντρο της άμυνας και ξεχώριζε για τη δύναμη και το πάθος του και ήταν ανίκητος στο ψηλό παιχνίδι, σε μια εποχή που έπαιζαν και άλλοι δύο παίκτες με το ίδιο επίθετο, με τους οποίους απλά ήταν συνεπίθετοι.
Μετά τον Ολυμπιακό θα πάρει μεταγγραφή στον Διγενή Μόρφου με τον οποίο θα ζήσει μεγάλες στιγμές, αφού ήταν στην ομάδα που πήρε το πρωτάθλημα Β’ Κατηγορίας και για πρώτη φορά θα παίξει το 1970-71 στην Α’Κατηγορία. Μάλιστα από την πρώτη χρονιά θα τερματίσει δεύτερος στη βαθμολογία, πίσω από τον πρωταθλητή Ολυμπιακό, και θα παίξει στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ με αντίπαλο την Μίλαν. Ο Διγενής έχασε και στα δύο παιχνίδια που έδωσε στην Ιταλία με 3-0 και 4-0. Ο Π.Αργυρού ήταν παρών μαζί με τους Ευθυμίου, Κ.Τσιάκκα, Χρ.Σκαπούλλη, Χαριλάου, Συμεωνίδη, Κωσταρή, Χριστοφόρου, Ν.Τσιάκκα, Εξαδάκτυλο, Π.Τσίγκη, Μ.Σκαπούλλη, Κρίνο, Μάνο, Α.Τσίγκη.
Το 1974 ο Π.Αργυρού θα επιστρέψει στη Δόξα την οποία θα βοηθήσει και σαν παίκτης αλλά και ταυτόχρονα προπονητής. Στόχος του ήταν να βοηθήσει για να γίνει το γήπεδο της ομάδας για το οποίο εργάστηκε και ως παράγοντας αλλά και πρόεδρος του σωματείου, που ανήλθε στην Α’ Κατηγορία έχοντας μια πολύ καλή πορεία. Στη διάρκεια που ήταν παίκτης στη Δόξα είχε μαζί του και τους Σπανούδη, Β.Βασιλείου, Α.Βασιλειάδη, Παπασωζόμενο, Αχιλλέως, Ηλία, Α.Βασιλείου, Α.Φραγκουλλίδη, Μ.Αργυρού, Άγριος, Συμεωνίδης, Χατζηκωστέας, Π.Ανδρέου, Π.Αντωνίου.
