Μέλος της μεγάλης Ομόνοιας στη δεκαετία του ’70 ήταν ο ακραίος αμυντικός Αντωνάκης Δευτερκώτης-Τσιακλής, που αγαπήθηκε από τον κόσμο των πρασίνων, όχι μόνο για την σταθερή αγωνιστική παρουσία του αλλά και για το ήθος και τον χαρακτήρα του.
Στα 20 του χρόνια ο Τσιακλής έγινε βασικό στέλεχος της πρώτης ομάδας της Ομόνοιας και από τους πρωταγωνιστές στη δεκαετία του ’70,όταν η ομάδα του τριφυλλιού σάρωνε τους τίτλους. Βασικά ήταν ο αριστερός αμυντικός της Ομόνοιας, παρόλον που αργότερα έπαιξε και στο δεξιό άκρο της άμυνας. Αγωνίστηκε από το 1970 μέχρι το 1978 καταγράφοντας 140 συμμετοχές,ενώ πανηγύρισε 8 τίτλους, έξι πρωταθλήματα( 1972, 1974, 1975, 1976, 1977, 1978) και δύο κύπελλα( 1972, 1974, δηλαδή έκανε δύο ντάμπλ). Έχει πέντε συμμετοχές στην Εθνική ομάδα. Αγωνίστηκε σε 12 ευρωπαϊκούς αγώνες της Ομόνοιας.
Ο Τσιακλής έπαιξε 26 παιχνίδια την περίοδο 1971-72, κατά την οποία η Ομόνοια πανηγύρισε τον πρώτο της ντάμπλ στην ιστορία της. Την περίοδο αυτή στην ομάδα ήταν: Λ.Χρυσοστόμου, Ν.Χαραλάμπους, Κανάρης, Κ.Αντωνίου, Τσιακλής, Καϊάφας, Δράκος, Τσελεπής, Ευσταθίου, Μούσκος, Χρ.Αδάμου, Π.Νικολάου, Δ.Ελευθεριάδης, Κάττος, Στ.Ροτσίδης, Καθητζιώτης, Μήτσιος, Σιακόλας. Από το 1971 μέχρι το τέλος της καριέρας του στην Ομόνοια, κάθε χρόνο κατακτούσε τίτλο. Αποκορύφωμα αυτής της ένδοξης πορείας ήταν η σεζόν 1976-77 όπου η Ομόνοια στέφθηκε πρωταθλήτρια με ρεκόρ βαθμών. Προπονητής της ομάδας εκείνης ήταν ο Βούλγαρος Στογιάνοφ με βοηθό τον Ανδρέα Κωνσταντίνου-Έσσο και στην ομάδα έπαιζαν οι: Ν.Χαραλάμπους, Κανάρης, Καϊάφας, Μαυρής, Γκρέκορι, Τ.Μιαμηλιώτης, Κοντογιώργης, Φίλιππος, Πατίκης, Κλείτος, Άντωνας, Δ.Ελευθεριάδης, Λ.Ανδρέου, Δράκος, Κ.Αντωνίου, Τσίκκος, Π.Ιακώβου, Σιακόλας, Κ.Κυριάκου, Α.Σάββα, Στ.Μαλέκκος, Τσιακλής, Κ.Πογιατζής, Θ.Αθανασίου, Π.Πολυκάρπου.
Ο Αντωνάκης Τσιακλής υπήρξε ένας πιστός στρατιώτης της Ομόνοιας,την οποία αγάπησε από μικρός. Πήγαινε ...κρυφά στις προπονήσεις γιατί ο πατέρας του τον προόριζε για άλλη ομάδα. Βέβαια αργότερα ήταν περήφανος για την πορεία του γιου του και τις επιτυχίες που είχε με τους πράσινους της πρωτεύουσας. Σαν ακραίος αμυντικός ήταν δυνατός στις μονομαχίες και διεκδικήσεις της μπάλας, όπως και συνεπής στα αμυντικά του καθήκοντα. Ξεχώριζε ακόμα για το πάθος και την πειθαρχία του και είχε μεγάλη αντοχή. Πάντα σοβαρός και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας,αποτελούσε παράδειγμα προς μίμηση ως προς την αφοσίωση του στο ποδόσφαιρο και τη σωστή αθλητική ζωή.
Αποχωρώντας από τα γήπεδα ακολούθησε την προπονητική και εργάστηκε σε ομάδες μικροτέρων κατηγοριών, βοηθός προπονητής στον Ολυμπιακό,προπονητής στην Ακαδημία της Ομόνοιας ενώ τα τελευταία χρόνια είχε δική του Σχολή Ποδοφαίρου.
