Αν εξαιρέσει κάποιος ένα 15λεπτο στο 2ο μέρος, η εμφάνιση της Ομόνοιας στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» ακούμπησε το άψογο.
Από τον σχεδιασμό μέχρι την εκτέλεση. Ο σχεδιασμός που έλεγε,«πάω να κάνω παιχνίδι» και όχι «το πάω στο περίμενε». Η εκτέλεση που έδειχνε μία ομάδα, που ήξερε να:
- Να κυκλοφορήσει σωστά τη μπάλα.
- Να επιτεθεί κάθετα και αιχμηρά.
- Να έχει κίνηση χωρίς τη μπάλα, σε άμυνα και επίθεση.
- Να έχει καλές στατικές μπάλες.
- Να αναχαιτίζει τις περισσότερες από τις «φαρμακερές» σέντρες της Ανόρθωσης, αλλά και όλες τις στατικές μπάλες της «Κυρίας».
-Να διορθώνει κάποια θέματα στην άμυνα από το 60' μέχρι το 75' με αλλαγές και ρύθμιση σχηματισμού.
Η Ομόνοια σχεδίασε, εκτέλεσε και πήρε ένα μεγάλο «διπλό». Πολύ περισσότερο ένα μεγάλο προβάδισμα. Έβγαλε αρετές που υπήρχαν, αλλά έμεναν στο... συρτάρι. Έδειξε επίσης χαρακτήρα στην δυσκολότερη έδρα... Σημάδια ότι αγωνιστικά και πνευματικά, και το προβάδισμα μπορεί να διαχειριστεί και το τρόπαιο να σηκώσει.
