- «Ενίοτε χρειάζονται τέτοια χαστούκια, είμαστε ο Άρης, όχι η Μπαρσελόνα»
- ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: Ο Άρης έδωσε την ευκαιρία στους... υπόλοιπους!
Αυτό ήταν το εντός έδρας 1-1 του Άρη με την Καρμιώτισσα, στην πρεμιέρα του β’ γύρου.
Όταν απέναντι σε μικρομεσαίους αντιπάλους ο κανόνας είναι οι νίκες στο γκολ (Ομόνοια 29Μ, Εθνικός, Νέα Σαλαμίνα, ΕΝΠ), το στραβοπάτημα είναι θέμα του «πότε» -όχι του «αν».
Στην τρέχουσα σεζόν η αποτελεσματικότητα και ο κυνισμός της «ελαφράς ταξιαρχίας» έχουν εκθειαστεί σε τέτοιο βαθμό που σχεδόν αποσιωπήθηκε η δραματική πτώση στην ποιότητα του παιχνιδιού της. Όταν όμως δεν παίζεις καλά επί μακρόν, κάποια στιγμή θα πληρώσεις το τίμημα.
Αυτή η στιγμή δεν ήταν υποχρεωτικό να έλθει για τον Άρη κόντρα στην Καρμιώτισσα. Κατέστη όμως αναπόφευκτη, ελέω του προπονητή του.
Ο Αλεκσέι Σπιλέβσκι δήλωσε πως οι παίκτες του γνώριζαν ό,τι επρόκειτο να αντιμετωπίσουν (μαζική άμυνα, συχνές διακοπές του ρυθμού), αλλά κάποιοι δεν έδωσαν το 100% ή το έπραξαν, αλλά αυτό δεν ήταν επαρκές, διότι οι δυνατότητές τους είναι περιορισμένες.
Με βάση τη δική του λογική, και ο ίδιος γνώριζε (καλύτερα από τον καθένα) ποιοι και πόσο μπορούν. Αν βασίστηκε σε παίκτες που δεν μπορούν, η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά τον ίδιο.
Ο Λευκορώσος χρεώνεται και την ακατανόητη επιμονή να βγάλει όλο το παιχνίδι με στόπερ (Μάτισικ στο α’ μέρος, Μουσούντα στο β’) ως δεξιούς μπακ -και τον (δεξιό μπακ) Γιαγκό ως στόπερ. Χωρίς τη δέουσα (επιθετική) υποστήριξη ο Μαγιαμπέλα «ακυρώθηκε», η δεξιά πλευρά αδρανοποιήθηκε, η ανάπτυξη του Άρη έγινε μονόπαντη, αργή και (κατά συνέπεια) προβλέψιμη.
Σ’ ένα παιχνίδι που οι πλαγιοκοπήσεις ήταν πιο αναγκαίες από ποτέ, ο Σπιλέβσκι δεν δοκίμασε στιγμή να φέρει τον Γιαγκό στη φυσική του θέση, «αφαίρεσε» τον (δημιουργό του πρώτου τέρματος) Στρούσκι και τον Κορέια (που θα μπορούσε να του δώσει σέντρες ακριβείας) και «φόρτωσε» την επίθεση με παίκτες που χρειάζονται χώρους για να αξιοποιήσουν την ταχύτητα και την εκρηκτικότητά τους.
Το αποτέλεσμα ήταν το (εύκολα) αναμενόμενο: η ομάδα του δεν βρήκε το δεύτερο γκολ, για το οποίο ουδέποτε δημιούργησε τις προϋποθέσεις.
«Ούτε εγώ είμαι τέλειος», παραδέχτηκε -με δόση αυτοκριτικής- ο 36χρονος. Δεκτό. Αλλά από πότε τα απλά και αυτονόητα, όπως η ορθολογική τακτοποίηση και αξιοποίηση των παικτών του, προϋποθέτουν τελειότητα;
Η γκέλα κόντρα στην Καρμιώτισσα φέρει, ευανάγνωστη, την υπογραφή του.
