- Νέος προπονητής ο Χρύσης Μιχαήλ (Ανακοίνωση)
- Επιστολή στον ΠτΔ: «Η πίτα να μοιραστεί δίκαια και σωστά»
Ο κόσμος των «πρασίνων» πίστωσε το 3-1 επί του Απόλλωνα στην κλάση των Φαμπιάνο και Γιόβετιτς, ενώ συνάμα χρέωσε την εικόνα του πρώτου ημιχρόνου και τις 16 τελικές του αντιπάλου στον Βάλντας Νταμπράουσκας.
Άδικη ή μη, αυτή είναι η πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που αποδεικνύει, ωστόσο, ότι η Ομόνοια είναι ομάδα του προπονητή της. Ακριβώς επειδή βγάζει στο γήπεδο ακριβώς αυτό που αισθάνεται ο Λιθουανός.
Τι προσάπτεται στο «τριφύλλι»; Ότι στερείται διάρκειας και σταθερότητας. Ότι δεν επιβάλλεται, δεν κυριαρχεί, δεν πείθει. Ότι βγάζει ανασφάλεια. Ό,τι νιώθει, δηλαδή, ο Νταμπράουσκας.
Η λανθασμένη εκτίμηση είναι πως η ανασφάλεια του 47χρονου αποτελεί συνέπεια των μέτριων αποτελεσμάτων. Στην πραγματικότητα είναι η γενεσιουργός αιτία τους.
Όταν ο Λιθουανός δηλώνει πως «έχω αρκετή εμπειρία για να ξέρω πως το καλύτερο που μπορώ να κάνω είναι να σκέφτομαι το επόμενο παιχνίδι», δεν χρειάζεται άλλη απόδειξη για τον ορίζοντα και την προοπτική που αισθάνεται ότι έχει στην Ομόνοια.
Όταν από επίσημα χείλη επαναλαμβάνεται μονότονα πως το υπάρχον ρόστερ αξιολογείται ως ένα από τα καλύτερα και ότι άπαντες τελούν υπό κρίση, περιττεύουν περαιτέρω τεκμήρια για την επικρατούσα αμφισβήτηση.
Αυτήν εισπράττει ο Νταμπράουσκας, αυτή αναδίδει η ομάδα του. Αν στους «πράσινους» εκτιμούν πως αυτό οφείλεται σε αδυναμία αποτελεσματικής διαχείρισης της πίεσης από πλευράς του προπονητή, οφείλουν να λάβουν τις αποφάσεις τους.
Αν όμως πιστεύουν πραγματικά ότι έχουν κάνει τη σωστή επιλογή για το πρότζεκτ τους, οφείλουν να τον κάνουν να αισθανθεί αυτήν την πίστη και την εμπιστοσύνη. Είναι πιθανότατα ο μόνος τρόπος να «πατήσει» καλύτερα και η ομάδα.
