Την βλέπεις και λες… δεν γίνεται. Δεν μπορεί να υπάρχει τόσο χαοτική διαφορά.
Του Γιώργου Λεωνίδου...
Προφανώς μιλάμε για την ΑΕΚ επί Μπεν Σιμόν και για την ΑΕΚ επί Φεράντο. Και όμως είναι πραγματικότητα και οι ΑΕΚτζήδες δεν μπορούν να πιστέψουν πως μέσα σε δύο μήνες η ομάδα τους αποδυναμώθηκε τόσο πολύ.
Ο Πίριτς έφυγε για οικονομικούς λόγους. Ο Πονς ήθελε να επιστρέψει στην Ισπανία, τουλάχιστον σύμφωνα με αυτά που ξέραμε, και ο Τόνγκια αποδεδειγμένα έψαχνε μια ευκαιρία σε πιο προηγμένο πρωτάθλημα.
Δεν γίνεται όμως κύριε Ρόκα να είχες αφήσει την ΑΕΚ με βασικό δεξιό μπακ τον Σάντσες, ένα παίκτη που πέρσι δεν εμπιστεύτηκες και για αυτό προχώρησες στην απόκτηση του Ντιουνκού. Σε εκείνη την θέση η ομάδα «φωνάζει» πως χρειάζεται αναβάθμιση, όμως ο τεχνικός διευθυντής έκρινε πως δεν έπρεπε να έχουν οι κιτρινοπράσινοι στο ρόστερ τους έναν παίκτη που θα κάνει το upgrade. Είναι επιβεβλημένο να γίνει κίνηση για το δεξί άκρο της άμυνας… με ποδοσφαιριστή της διαφοράς.
Και κάπου εδώ μια υποσημείωση για το μπάτζετ. Τα λεφτά που δεν δόθηκαν κάποτε για Πίριτς και Ντιουνκού, θα δοθούν τώρα. Αντιλαμβάνομαι και δέχομαι πως από τις αρχές Αυγούστου και μετά προκύπτουν ευκαιρίες (θυμηθείτε πότε ήρθαν Πονς, Τόνγκια και όχι μόνο), ωστόσο σε κάποιες περιπτώσεις οι χειρισμοί θα μπορούσαν να ήταν διαφορετικοί. Δηλαδή το ένα δεν δικαιολογεί το άλλο.
Από εκεί και πέρα ας σταθούμε λίγο και στο θέμα προπονητή. Δεν μπορώ να ξέρω αν ο Φεράντο θα πετύχει στην ΑΕΚ. Σίγουρα όλοι αυτό εύχονται. Όμως ας παραθέσουμε ένα γεγονός. Ο Ισπανός προπονητής στα φιλικά προετοιμασίας έπαιξε κατά συντριπτικό ποσοστό με σχηματισμό 4-4-2 έχοντας τους Σολ και Καμπρέρα μαζί στο γήπεδο. Πως γίνεται στα δύο πρώτα επίσημα ματς να μην συνυπάρχουν ούτε λεπτό στον αγωνιστικό χώρο;
Όσον αφορά την επιλογή του από τον Ρόκα, επαναλαμβάνω δεν ξέρω αν στην πορεία ο Φεράντο αποδειχθεί λίρα εκατό. Όμως και πάλι θα μιλήσω με γεγονότα. Ο τεχνικός διευθυντής της ΑΕΚ στα κριτήρια επιλογής του για τον νέο τεχνικό αψήφησε τα δύο στοιχεία που επί Μπεν Σιμόν αναγέννησαν την ομάδα.
Α) Γνώστης της Κυπριακής πραγματικότητας.
Β) Μάστερ της ψυχολογίας και του ντοπαρίσματος των παικτών.
Κατ’ εμέ η μεγαλύτερη ευθύνη της διοίκησης στην όλη ιστορία είναι ότι μέχρι και σήμερα, δεν έχει τοποθετηθεί ένας άνθρωπος στα αποδυτήρια που θα είναι αυτός που θα συνδέει διοίκηση, παίκτες, προπονητικό επιτελείο. Να είναι ο αρμόδιος που θα ακούει όλους τους προβληματισμούς, πχ των ποδοσφαιριστών, και θα τους μεταφέρει εκεί που πρέπει. Δηλαδή είναι παράλογο σε ένα ζωντανό αθλητικό οργανισμό, ένας παίκτης να έχει κάποιους προβληματισμούς για κάτι; Είτε αυτό αφορά τον προπονητή του ή ένα συμπαίκτη του; Το παν είναι η επικοινωνία και η καλή διάθεση.
Η ΑΕΚ χρειάζεται ΧΘΕΣ έναν άνθρωπο στα αποδυτήρια που να ΞΕΡΕΙ τι είναι αυτός ο σύλλογος και να προλαβαίνει καταστάσεις. Για παράδειγμα, επί Όλτρα αν υπήρχε αυτός ο άνθρωπος ενδεχομένως τα πράγματα να μην έφταναν στο σημείο που έφτασαν.
Όμως επειδή ασκώντας μια κριτική οφείλεις να λες και τα καλά που κάνει κάποιος θα γράψω κάτι που αφορά τον Άντρο Καραπατάκη και τον Ρόκα. Για τον Πρόεδρο της ΑΕΚ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Δίνει κάθε μήνα από την τσέπη αρκετά λεφτά και όταν τα πράγματα στραβώσουν, το ανοίγει το πορτοφόλι για τα καλά. Άρα δεν τίθεται θέμα πως μαζί του η ΑΕΚ ανέβηκε επίπεδα και πως κάνει τα πάντα για να κρατήσει την ομάδα της Λάρνακας ψηλά. Όσον αφορά τον Ισπανό τεχνικό διευθυντή, σε μεγάλο ποσοστό των επιλογών του σε παίκτες πέτυχε και με ένα πιο μικρό μπάτζετ από τους συνδιεκδικητές του τίτλου πραγματοποιεί πορείες πρωταθλητισμού.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κάνουν λάθη, άλλωστε ανθρώπινο είναι αυτό. Το θέμα είναι να τα διορθώνεις και να βλέπεις πως χρόνο με τον χρόνο θα τα αποφεύγεις.
Και κάτι που αφορά το επικοινωνιακό κομμάτι. Ταπεινή μου άποψη, χωρίς να υπάρχει σωστό και λάθος επί τούτου, θεωρώ πως θα πρέπει η διοίκηση να κάνει ένα βήμα προς τον κόσμο. Όχι λαμβάνοντας αποφάσεις ανάλογα με το τι λέει, αλλά καθαρά επικοινωνιακά. Για παράδειγμα μετά το κάζο επί της Πάξι, να τοποθετηθεί επισήμως (όχι απαραίτητα με ανακοίνωση) για την συνέχεια, να απολογηθεί στον κόσμο και να του μεταφέρει πως θα γίνουν όλες οι απαραίτητες προσπάθειες για διορθωτικές κινήσεις. Για παράδειγμα βγήκε η ανακοίνωση για τον Λέδες μια μέρα πριν το παιχνίδι, η ΑΕΚ κατέγραψε 2η κάκιστη εμφάνιση και από εκείνο το σημείο και μετά δεν είχαμε επίσημη αντίδραση. Θα πει κανείς είναι προτιμότερο να μιλήσουν με πράξεις. Κανείς δεν διαφωνεί, όμως καμία φορά ο κόσμος έχει ανάγκη να πιαστεί πρώτα από τα λόγια και σαφώς μετά να περιμένει το σημαντικό που είναι οι πράξεις. Την επικοινωνιακή πολιτική καλώς ή κακώς την θυμόμαστε στα κακά, γιατί όταν τα αποτελέσματα είναι καλά αυτόματα κανείς δεν ασχολείται με αυτά.
Κλείνοντας, πάμε στο πιο σημαντικό. Στο τι πρέπει να κάνει από εδώ και πέρα η ΑΕΚ για να βελτιωθεί αισθητά. Και αυτό είναι η ΠΟΙΟΤΙΚΗ ενίσχυση σε συγκεκριμένες θέσεις. Ήδη η πόρτα εξόδου άνοιξε και θα σημειωθούν αλλαγές στο έμψυχο δυναμικό. Στο που πρέπει να έρθουν παίκτες σαφώς και έχω άποψη αλλά ας περιμένουμε να δούμε τις κινήσεις του τεχνικού διευθυντή.
Η πρόθεση φαίνεται πως υπάρχει και μένουν οι πράξεις, που και στο παρελθόν φάνηκε να πιάνουν τόπο. Στο χέρι της διοίκησης, του Ρόκα και του προπονητή είναι να γίνουν οι κινήσεις που πρέπει (ο κάθε ένας στο κομμάτι του) για να μεγαλώσει περαιτέρω η ΑΕΚ. Όχι μόνο φέτος, αλλά και γενικά…
