Η μοναδική συνθήκη που δεν ευνοούσε την ΑΕΚ καθ’ οδόν για το ντέρμπι κορυφής της περασμένης Κυριακής ήταν η ημερομηνία.
- Απ' τον πάγκο, κάνει την διαφορά!
- Εξέλιξη: Επιστολή από 5 παίκτες, ζητούν τα δεδουλευμένα τους για να μην πάνε στην FIFA!
Όταν προέρχεσαι από δύο μεγάλα «διπλά» και ο αντίπαλός σου από δύο ήττες, η διακοπή, αν δεν λειτουργεί εις βάρος σου, σίγουρα δεν λειτουργεί υπέρ σου.
Αυτή η πραγματικότητα ωστόσο ακυρώθηκε -και στα λόγια και στην πράξη. Μετά το 1-0 επί της Ανόρθωσης ο Ραν Μπεν Σιμόν δήλωσε ικανοποιημένος από τις 14 ημέρες που είχε να προετοιμάσει τους παίκτες του για το παιχνίδι με τον ΑΠΟΕΛ.
Και μετά το 1-0 δια ποδός Τόνγκια μόλις στο 9’ της αναμέτρησης στην Αρένα δεν υπήρχε πραγματικά το παραμικρό που να συνηγορεί υπέρ των «γαλαζοκιτρίνων». Οι Λαρνακείς είχαν όλους τους άσους και εν τέλει έμειναν στον… άσο.
Πώς το κατόρθωσαν είναι κάτι που θα τους κατατρύχει επί μακρόν -ενδεχομένως και μετά το πέρας της σεζόν, ιδίως αν αυτή δεν έχει την επιθυμητή έκβαση. Η χαμένη ευκαιρία του Τόνγκια στο 73’ προφανώς είναι η αφετηρία κάθε συζήτησης για την πηγή του κακού. Αλλά οι τοποθετήσεις και η εν γένει αμυντική συμπεριφορά του Ντιούνκου και στα δύο τέρματα βαραίνει εξ ίσου (ου μην και περισσότερο) στη ζυγαριά.
Φεύγοντας από το επιμέρους (προσωπικό) και πηγαίνοντας στο γενικό (ομαδικό) η ΑΕΚ πλήρωσε πανάκριβα μια απατηλή αίσθηση στα όρια της βεβαιότητας. Όταν οι έξι από τις οκτώ νίκες σου (και δη οι τέσσερις πιο πρόσφατες) στα ντέρμπι με τους Top6 είναι με 1-0, είναι εύκολο να ξεγελαστείς, να παρασυρθείς και να πιστέψεις πως αυτό θα συμβαίνει συνέχεια.
Όπως ορίζει η λαϊκή θυμοσοφία, «το σταμνίν πάει πολλές φορές στην βρύσην, μα κάποτε πάει τζ' εν ηστρέφεται». Ο Μπεν Σιμόν και οι παίκτες του πλήρωσαν την αφέλεια να διαχειριστούν όλα τα πλεονεκτήματά τους (έδρα, ψυχολογία, φόρμα, γρήγορο προβάδισμα), όπως ακριβώς το έκαναν στα προηγούμενα ντέρμπι.
Το πρόβλημα δεν ήταν πως την Κυριακή ο αντίπαλος λεγόταν ΑΠΟΕΛ. Το πρόβλημα (αποδείχθηκε πως) ήταν ότι το κυριακάτικο δεν ήταν (ακόμη) ένα ντέρμπι, αλλά το απόλυτο crash test για το αν η φιλοδοξία και η δυνατότητα για τίτλο έχουν πλέον μετατραπεί σε ικανότητα για τίτλο.
Σε αυτήν την αναμέτρηση το μάτι προπονητή και παικτών έπρεπε να γυαλίζει και το μαχαίρι στα δόντια τους να είναι ευδιάκριτο μια ώρα μετά το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή. Ένα γκολ από το πουθενά, κόντρα στη ροή του αγώνα, απέδειξε πως αυτή η προσέγγιση, αυτή η νοοτροπία απουσίαζε.
Μαζί με το προβάδισμα η ΑΕΚ έχασε κάθε (αυτο)έλεγχο. Μαζί και το παιχνίδι. Μαζί και όλη τη δυναμική που είχε χτίσει και κουβάλησε στο συγκεκριμένο ντέρμπι. Το κυριότερο; Απώλεσε τη γενικότερη αίσθηση (όχι μόνο στον περίγυρό της) πως αυτή τη φορά τα πράγματα (θα) ήταν αλλιώς.
