Τα μεγαλύτερα λάθη -στο ποδόσφαιρο, αλλά και στη ζωή- γίνονται σε περίοδο ευφορίας.
Η ΑΕΚ των 13 αγωνιστικών άνευ ήττας μετά την αλλαγή τεχνικής ηγεσίας αποτέλεσε ακόμη μια επιβεβαίωση του κανόνα.
Στο πρώτο παιχνίδι που έλειπε από τον πάγκο (λόγω τιμωρίας) ο Ραν Μπεν Σιμόν επέλεξε έναν (φουλ) επιθετικό προσανατολισμό και μια ενδεκάδα που -εκ του αποτελέσματος- του γύρισαν μπούμερανγκ και απέφεραν την πρώτη ήττα στη δεύτερη θητεία του στους Λαρνακείς.
Ότι αυτό το στραβοπάτημα ήλθε αφ’ ενός αμέσως μετά το 2-2 με τον ΑΠΟΕΛ στο ΓΣΠ, αφ’ ετέρου απέναντι σ’ έναν ελλιπέστατο και υπολειπόμενο σε φόρμα και ψυχολογία αντίπαλο, όπως ήταν ο Απόλλωνας το περασμένο Σάββατο, έκαναν την γκέλα πιο οδυνηρή.
Με μόλις ένα βαθμό σε δύο αγωνιστικές οι «κιτρινοπράσινοι» είδαν την Πάφο να ισοβαθμεί μαζί τους, την Ομόνοια να πλησιάζει σε απόσταση… αναπνοής (-1) και το προπορευόμενο δίδυμο (Άρης, ΑΠΟΕΛ) να ξεμακραίνει επτά βαθμούς.
Δεν ήταν μια απρόσμενη εξέλιξη, μια εξέλιξη από το πουθενά. Όταν παίζεις διαρκώς με τη φωτιά, το κάψιμο δεν είναι πιθανότητα, αλλά (βεβαιότητα και απλά) θέμα χρόνου.
Η ΑΕΚ των οκτώ ανέπαφων εστιών και των μόλις δύο αντίπαλων τερμάτων στις πρώτες 10 αγωνιστικές μετά την αποδέσμευση του Όλτρα έχει συμπληρώσει πλέον τέσσερις αγωνιστικές διαρκούς παραβίασης της εστίας της.
Σε 13 παιχνίδια υπό τον Μπεν Σιμόν οι Λαρνακείς έχουν δεχτεί πρώτοι γκολ στα πέντε. Οι ανατροπές κόντρα σε Άρη, Δόξα και Ομόνοια (όλες με 2-1) απλώς έκρυψαν το πρόβλημα -όπως αποδείχθηκε στις τελευταίες δύο αγωνιστικές.
Η επίλυσή του εναπόκειται στον προπονητή και στους παίκτες. Και περνά μέσα από τη συνειδητοποίηση πως η ομάδα χρήζει (και) αγωνιστικής βελτίωσης, διότι στη διάρκεια του αήττητου σερί η απόδοση δεν ήταν πάντα η πρέπουσα.
