Η απάντηση είναι, προφανώς, υποκειμενική, ενώ ουδείς λόγος υπάρχει να προκαταλάβουμε όσα μέλλουν να συμβούν στη σεζόν.
Ας περιοριστούμε συνεπώς στο αναντίλεκτο: η no-look-assist, η πάσα «με τα μάτια στην πλάτη» του Κάρολ Στρούσκι στον Τζέιντεν Μοντνόρ για το 1-0 του Άρη κόντρα στη Νέα Σαλαμίνα είναι η σύνοψη και η επιτομή του ποδοσφαίρου που καθιστά ξεχωριστή την «ελαφρά ταξιαρχία».
Σ’ έναν αγωνιστικό χώρο που δεν ευνοούσε ούτε το τεχνικό ούτε το γρήγορο ποδόσφαιρο, ο πρωταθλητής απέδειξε πως μπορεί και… αλλιώς. Η φάση του 55ου λεπτού είναι ενδεικτική: η βαθιά μπαλιά στην περιοχή γίνεται από τον αριστερό στόπερ (Ουρόσεβιτς). Κίνηση στην περιοχή κάνουν ο κεντρικός μέσος (Στρούσκι) και ο επιθετικός (Σάβο). Ο πρώτος παίρνει την κεφαλιά και χωρίς να βλέπει τη γυρίζει με τη μία στο ημικύκλιο της περιοχής.
Γιατί; Γιατί ξέρει, δίχως να χρειάζεται να δει, ότι εκεί θα κάνει κίνηση συμπαίκτης του. Ο (δεύτερος επιθετικός) Γκομίς είναι μακριά για να προλάβει την μπαλιά, όμως ο γοργοπόδαρος Μοντνόρ με δυο δρασκελιές έχει (συλλάβει… κοιμώμενο τον Λέουκο και) φτάσει στο σημείο που πρέπει για να τελειώσει με σουτ στην κίνηση τη φάση.
Ως σκόρερ ο Ολλανδός, ο οποίος στο πρώτο ημίχρονο είχε επιλεγεί να καλύψει την (άγνωστή του) θέση του αριστερού μπακ, «μαζεύει όλο το χαρτί» της δόξας και ο Αλεκσέι Σπιλέβσκι πιστώνεται τόσο τη διόρθωση της ανορθογραφίας όσο και τη διατήρηση του Μοντνόρ στην ενδεκάδα.
Αλλά η κίνηση-κλειδί που δημιουργεί εκ του μηδενός τη φάση, η αδιάψευστη απόδειξη ύψιστης ποδοσφαιρικής οξυδέρκειας, η μαγική πάσα που κόβει το γόρδιο δεσμό ανήκει στον Στρούσκι.
Όπως (του ανήκει) και το respect κάθε αληθινού ποδοσφαιρόφιλου.
