Αναμφίβολα ο ΑΠΟΕΛ, βρίσκεται στη κορυφή του πρωταθλήματος δικαιωματικά και κανείς δεν μπορεί να μειώσει σε τίποτα τα όσα πέτυχαν την εφετινή χρονιά οι ποδοσφαιριστές του ΑΠΟΕΛ.
Από εκεί και πέρα ωστόσο, τα όσα έγιναν από την αρχή της χρονιάς τις προσθήκες στο ρόστερ, την αποτυχία στην ευρώπη, τα οικονομικά προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει η ομάδα, αλλά και τα όσα έγιναν στο κεφάλαιο Ρικάρντο Σα Πίντο (που κακά τα ψέματα ήταν με το ένα πόδι εκτός Αρχαγγέλου), πρέπει να γίνουν μάθημα, όχι μόνο για τον ΑΠΟΕΛ αλλά και για αρκετό κόσμο.
Η δυναμική που απέκτησαν οι «γαλαζοκίτρινοι» είναι τέτοια που είναι πολύ δύσκολο να ανατραπεί. Ειδικά με τον κόσμο πάντα δίπλα στην ομάδα. Δεν είναι θέμα μέντιουμ ή πρόβλεψης, αλλά ο ΑΠΟΕΛ με τον κόσμο στο πλευρό του, ειδικά με το πως έχει η κατάσταση τους τελευταίους μήνες, μόνο πιο δυνατό μπορεί να βγει.
Δεν συναντάς εύκολα να υπάρχει τέτοια σχέση ανάμεσα σε ομάδα και κόσμο. Όλος ο κόσμος φυσικά θέλει να κερδίζει η ομάδα του αλλά αυτό που αποπνέει κανείς από τον κόσμο του ΑΠΟΕΛ, δεν είναι μόνο θέληση. Είναι δίψα, είναι μάχη, είναι πόλεμος.
Ο κόσμος ήταν, είναι και θα είναι η μεγαλύτερη δύναμη του ΑΠΟΕΛ. Αν και τα πακέτα οικονομικής ενίσχυσης της ομάδας, δεν πήγαν όπως σχεδίαζε η διοίκηση, κανείς δεν τολμά να πει κάτι για τον κόσμο.
Κανείς πρόεδρος, κανείς ποδοσφαιριστής δεν μπορεί να πάρει τα ένσημα από τον κόσμο. Γιατί εάν ο ΑΠΟΕΛ καταφέρει να επιστρέψει στην κορυφή του κυπριακού πρωταθλήματος, είναι γιατί η δίψα του κόσμου του ήταν τεράστια.
