Το 3-1 επί της ΑΕΛ ήταν απλώς μια υπενθύμιση και συνάμα επιβεβαίωση.
Προτού ενσωματωθεί στην αποστολή της εθνικής του ομάδας (Πράσινο Ακρωτήρι) εν όψει του Πρωταθλήματος Εθνών Αφρικής ο Ουίλι Σεμέδο απέδειξε -για πολλοστή φορά- πόσο πολύτιμος είναι για την Ομόνοια.
Με τις δύο ασίστ για τα τέρματα του Λοΐζου ο 29χρονος ήταν εκ νέου καθοριστικός και καταλυτικός. Με 8 γκολ και πέντε ασίστ έχει πλέον συμμετοχή σε 13 από τα 34 τέρματα των κυπελλούχων. Ποσοστιαία αυτό μεταφράζεται σε κάτι παραπάνω από 38%. Πόσο περισσότερο (χρειάζεται) να επιχειρηματολογήσεις επ’ αυτού;
Αλλά ο Σεμέδο δεν αρκέστηκε σε αυτά. Η κίνησή του πριν το δεύτερο τέρμα της ομάδας του ήταν η επιτομή όσων (μόνον αυτός μπορεί και) κάνει και δεν αποτυπώνονται σε ψυχρούς αριθμούς.
Αυτό το αέρινο σλάλομ, η δημιουργία ρηγμάτων, ανισορροπίας στην αντίπαλη άμυνα και χώρων για τους συμπαίκτες του ήταν λόγος να πεις «χαλάλι το εισιτήριο», να χειροκροτήσεις, να υποκλιθείς.
Συνάμα ήταν και αλάτι στην πληγή: μια εκκωφαντικά ηχηρή διατύπωση ενός «καυτού» ερωτήματος: ποιος θα χωρέσει στα παπούτσια του στο διάστημα της απουσίας του;
