Να χάσεις σε ντέρμπι από τον ΑΠΟΕΛ και δη τον φορμαρισμένο ΑΠΟΕΛ είναι εντός πλαισίων. Λογικό. Να χάσεις παίζοντας για ένα ημίχρονο... το ποντίκι, ελπίζοντας να μην σε πιάσει η γάτα είναι αδικαιολόγητο. Να είσαι καλύτερος στην επανάληψη (άνευ ουσίας όμως) μέχρι το 80' και να δέχεσαι συντριβή, είναι αχαρακτήριστο.
- Αυγουστή: «Δώσαμε δικαιώματα, να επιστρέψουμε για μια νέα αντεπίθεση»
- Στιγμιότυπα: Γκολ και φάσεις από τον γαλαζοκίτρινο θρίαμβο
Στο σημαντικότερο ραντεβού της χρονιάς, η Ομόνοια δήλωσε απούσα, κάνοντας τα πάντα λάθος. Δε απόδοση, τακτική και κυρίως σε νοοτροπία. Νικήθηκε κατά κράτος και στα τρία.
Δεν ξέρουμε τι σχεδίασε ο Αυγουστή. Ότι και να σχεδίασε ήταν λάθος. Απλά πράγματα. Αν δώσεις πρωτοβουλία στον ΑΠΟΕΛ και δεν τρέξεις το παιχνίδι με τη μπάλα, παίζεις με τη φωτιά. Ειδικά αν δεχτείς γκολ. Ακόμη και αν η Ομόνοια αιφνιδιάστηκε στα πρώτα λεπτά, όταν κόπασε η θύελλα, φάνηκε καθαρά ότι δεν είχε τάση να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο. Έδωσε χώρο και την πάτησε. Οι τρεις μονοκόμματες αλλαγές μπορούν να εξηγηθούν σαν παραδοχή του αλαλούμ. Δεν έκανε τίποτα σπουδαίο στο δεύτερο μέρος... Απλά έκανε επιθέσεις, όχι ευκαιρίες.
Ασήκωτες οι ευθύνες των παικτών. Και τα 3 γκολ μπορούσαν να αποφευχθούν. Λανθασμένες τοποθετήσεις, ενέργειες και επεμβάσεις. Ένταση μηδενική, ήττα σε κάθε μάχη πρώτης και δεύτερης μπάλας. Αδυναμία για μία απλή εναλλαγή μπάλας. Ένας πανικός 49 λεπτών και ένα υποφερτό μισάωρο στο β' μέρος, μέχρι την πρώτη γκάφα. Διασώθηκε ο Παναγιώτου και στην επανάληψη ο Σιπριάνο. Οι υπόλοιποι απροβίβαστο.
