Πριν τη σέντρα στην Αρένα ο αγωνιστικός χώρος γέμισε με λούτρινα στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας «Κανένα παιδάκι χωρίς αρκουδάκι».
Στη διάρκεια του ντέρμπι την προσφορά δώρων ανέλαβε να συνεχίσει ο Άρης. Σε ρόλο Αη-Βασίληδων με τα μαύρα ο Αλεκσέι Σπιλέβσκι και οι παίκτες του μοίρασαν πρόωρα χριστουγεννιάτικα δώρα βγάζοντας την ΑΕΚ από τη δύσκολη θέση που την είχαν βάλει με το τέρμα του Ουρόσεβιτς.
Τα πλέον προφανή ήταν αυτά που έφεραν τα τέρματα των φιλοξενούμενων. Τόσο το πέναλτι που δίνει ο Γκομίς όσο και το αυτογκόλ του Καζού ήταν τόσο «φθηνά» όσο και αχρείαστα. Αλλά δεν ήταν τα μοιραία…
Αμφότερα ήρθαν σχεδόν νομοτελειακά, ως απόρροια αυτών που είχαν προηγηθεί και «χαλάσει» το μυαλό το μυαλό των πρωταθλητών. Κορυφαίο εξ αυτών; Σ’ ένα παιχνίδι που το γρήγορο προβάδισμά του έμοιαζε να αλείφει βούτυρο στο ψωμί του ο Άρης απαρνήθηκε το στιλ παιχνιδιού που τον ανέδειξε και τον καθιέρωσε.
Παραχώρηση μπάλας και πρωτοβουλίας των κινήσεων χωρίς πλάνο και διάθεση για αξιοποίηση των κενών χώρων, περιορισμός σε ποδόσφαιρο (απλής) αντίδρασης, παθητικότητα πρωτόγνωρη, ταχύτητα κυκλοφορίας της μπάλας, συνδυασμών και ανάπτυξης στο… μηδέν.
Απλό, αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα: η «ελαφρά ταξιαρχία» σε κανένα χρονικό σημείο και με κανένα τρόπο δεν επιχείρησε -μεθοδικά, συστηματικά κι επίμονα- να εκμεταλλευτεί το mismatch (ιδίως σε επίπεδο εκρηκτικότητας κι επιτάχυνσης) του Μαγιαμπέλα με τον (κατά συνθήκη αριστερό μπακ) Γκαλιόλο.
Η αντικατάσταση των Κοκόριν και Σουμάνσκι στην ανάπαυλα ήταν ακόμη μια απόφαση που δεν βγήκε στο Σπιλέβσκι, του οποίου η κακή διαχείριση κορυφώθηκε με την αποβολή του ακριβώς στο σημείο που η ομάδα του τον χρειαζόταν περισσότερο: αμέσως μετά την ισοφάριση της ΑΕΚ.
Ήταν απλώς μια κακή βραδιά; Ήταν το μυαλό στον επικείμενο ευρωπαϊκό «τελικό» κόντρα στη Σπάρτα Πράγας; Το γνωρίζουν μόνον οι άμεσα εμπλεκόμενοι. Αυτοί που πλέον καλούνται να αντιδράσουν σε μια ήττα, η οποία -ιδίως με τον τρόπο που ήλθε- ισοδυναμεί με κάζο.
