Είναι βέβαια μεταβατική χρονιά στην ΑΕΛ, αλλά και πάλι η συγκομιδή της δεν είναι ικανοποιητική. Έχει να κερδίσει τέσσερις αγωνιστικές. Έπαιξε 4 ντέρμπι και πήρε ένα βαθμό σε ένα αγώνα που έπαιξε με παίκτη παραπάνω για ένα ημίχρονο. Της έμειναν οι δύο νίκες εκ των οποίων η μία με τεράστιο άγχος. Έκανε την ανατροπή με δύο παίκτες παραπάνω στο γήπεδο.
Η μόνη της παρηγοριά είναι αν κοιταχτεί στον καθρέφτη σε σχέση την περσινή περίοδο. Όπου είχε κάνει χειρότερο ξεκίνημα. Άρχισε με δύο ήττες (Άρη και Ένωση εντός), πήρε ισοπαλία από τον Ολυμπιακό εκτός. Έχασε ξανά εντός από την Δόξα. Το πρώτο χαμόγελο ήρθε στην 5η αγωνιστική με την λευκή ισοπαλία στο ΓΣΠ (ντεμπούτο Γιανέφσκι) με ΑΠΟΕΛ και ακλούθησε το πλατύ (χαμόγελο) με την νίκη επί της Ομόνοιας στην Λεμεσό. Οπότε πέρσι είχε 5 βαθμούς, δύο λιγότερους από φέτος, ενώ δεν πάτησε πεπονόφλουδες (τα βατά ματς).
Μόνο που αν η ΑΕΛ δεν επιστρέψει άμεσα σε καλά αποτελέσματα, θα πάει περίπατο και η μοναδική της παρηγοριά. Την σεζόν 22-23, μετά τη νίκη επί της Ομόνοιας έκανε άλλες τρεις συνεχόμενες. Θεωρητικά έχει πιθανότητα να κάνει κάτι παρόμοιο. Ακολουθεί «βατό» πρόγραμμα με Εθνικό (εκτός), Οθέλλο (εντός), Νέα Σαλαμίνα (εκτός) και Καρμιώτισσα (εντός). Θεωρητικά θα έχει τον πρώτο λόγο και αν θέλει να είναι σε τροχιά εξάδας οι 9 βαθμοί στα 4 ματς είναι το μίνιμουμ. Θεωρητικά...
