Ο Κουλιμπαλί θα κριθεί όπως όλοι στο γήπεδο. Η ηλικία του είναι εξαιρετική, το ύψος του εντυπωσιακό, οι χρονιές του γεμάτες. Το θέμα είναι να μεταφέρει εντός των τεσσάρων γραμμών όλο το πακέτο με επιτυχία. Αλλά και ίσως να βάλει χηλά τον πήχυ σε ότι αφορα την παρουσία των Αφρικανών κεντρικών αμυντικών στην Ομόνοια. Δεν είναι πολλοί και από πλευράς απόδοσης, υπάρχει συζήτηση.
- Πρώτο φιλικό, πρώτα συμπεράσματα για Αυγουστή
- Πετεβίνος για μεταγραφικά: «Δεν ψάχνουμε κάτι άμεσο, έχουμε ανοιχτές κεραίες»
Θυμίζουμε ότι ο πρώτος αφρικανός στόπερ ήρθε στα 1996. Ήταν ο Γκανέζος Μπέρναρ Ουάιτ. Έβαλε ένα γκολ για όσκαρ σε φιλικό και μετά.... τίποτα. Ο Νέλσον Βέιγκα (Πράσινο Ακρωτήρι). είχε ένα ικανοποιητικό πέρασμα στην Ομόνοια.
Αυτός που είναι περίπτωση είναι σαφώς ο Ρασίντ Αλαμπί. Η Ομόνοια τον αγόρασε από την Δόξα. Μετρίων προσόντων, αλλά κατάφερε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να κάτσει έξι χρόνια και μέσα σε αυτά να πετύχει και καμιά δεκαριά σημαντικά γκολ. Σκέτος «survivor» o Νιγηριανός.
Υποφερτή παρουσία είχε ο Σοφιάν Τσερφά (Αλγερία με γαλλικό διαβατήριο). Το μέγιστο όνομα που έφτασε στο «Ηλίας Πούλλος» ήταν ο Ρομαρίκ. Έκλεισε στις καθυστερήσεις της μετεγγραφικής περιόδου. Είχε τεράστια καριέρα πίσω του, ήξερε μπάλα. Αλλά ήταν εμφανώς βαρύς και με μερικά κιλάκια παραπάνω που του φαίνονταν. Τέλος είναι και ο Μπεμπά από το Κονγκό που απλά... ήρθε.
