Αν το φινάλε της σεζόν βρει τον Άρη πρωταθλητή, η νίκη επί της Πάφου (πρώτη και μοναδική στη σεζόν, μετά από τρεις ισοπαλίες) θα αξιολογείται -δικαίως- μεταξύ των τριών πιο κομβικών για την κατάκτηση του τίτλου.
Όπως ακριβώς παραδέχθηκε ευθαρσώς και δημόσια ο Αλεκσέι Σπιλέβσκι, ήταν ένα παιχνίδι που δεν βγήκε στην «ελαφρά ταξιαρχία». Το εξαιρετικό διάβασμα και στήσιμο του αντιπάλου, η απουσία φρεσκάδας και έντασης από μεριάς της συνέθεσαν ένα εξαιρετικά επικίνδυνο μείγμα.
Στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα η πρώτη ήττα στα πλέι οφ (και συνολικά μετά από 12 αγωνιστικές) πρόβαλε ως το πιο πιθανό σενάριο. Ακόμη και το -κόντρα στη ροή της αναμέτρησης- προβάδισμα δια ποδός Γκομίς δεν κράτησε πολύ. Σκάρτα οκτώ λεπτά.
Σ’ εκείνο το σημείο, ωστόσο, ο Λευκορώσος τεχνικός του Άρη αποφάσισε να παίξει μπάλα. Να πάρει ρίσκα. Να πάει… all in. Την ώρα που ο αντίπαλος έριχνε στο γήπεδο ένα φρέσκο αμυντικό μέσο, ο Σπιλέβσκι περνούσε διαδοχικά τους Στρούσκι, Σπόλιαριτς και Μπαμπίκα.
Τον πρώτο για να ελέγξει πιο αποτελεσματικά το χώρο του κέντρου, τον δεύτερο για να ενισχύσει τη δημιουργικότητα της ομάδας του, τον τρίτο για να «γεμίσει» την αντίπαλη περιοχή και να απελευθερώσει τον Κακόριν.
Ο προπονητής του Άρη δεν σκέφτηκε ότι μέχρι τότε ελάχιστα είχαν βγει στον ίδιο και στην ομάδα του. Δεν λογάριασε το μομέντουμ μετά το 1-1. Πέρασε σε άπαντες το μήνυμα ότι ακόμη και σε αυτή τη βραδιά πόνταρε τα πάντα στη νίκη.
Η φάση του 84ου λεπτού ήταν η απόλυτη (και… μεθυστική) δικαίωσή του: ο Στρούσκι πιέζει και κλέβει την μπάλα από τον Χότσκο, ο Σπόλιαριτς παίρνει την μπάλα και του τη δίνει ξανά στα όρια της περιοχής, ο Πολωνός περνά την κάθετη και ο Κακόριν (έχοντας τον Στεπίνσκι να απασχολεί αντιπάλους στην περιοχή) βρίσκει το χώρο και το χρόνο για το… φαρμακερό χτύπημα στον αντίπαλο.
Νίκη τίτλου με υπογραφή Σπιλέβσκι.
