Σηκώνει ολόκληρη ανάλυση η πορεία της Ομόνοιας μέχρι σήμερα. Σύντομη, σε μόλις 6 επίσημα ματς με πολλά σκαμπανεβάσματα. Φυσικά έκαστο ματς εντελώς διαφορετικό από το άλλο. Και ακριβώς επ΄αυτού η ουσία της αναμέτρησης με τον Απόλλωνα. Το να συνδεθεί δηλαδή με την εφιαλτική ευρωπαϊκή πρεμιέρα δεν είναι ορθό. Είναι ντέρμπι πρωταθλήματος με όλα τα χαρακτηριστικά του.
Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε τις επιλογές Λένον. Θα παίξει πάλι με τρεις στην άμυνα όπως με την ΑΕΚ; Θα επιμείνει στο 3-5-2 (που δεν του εξασφαλίζει τελικά αμυντική υπεροπλία), χωρίς να έχει απόλυτα έτοιμο κλασσικό επιθετικό να το στηρίξει; Θα το γυρίσει σε πλάνο με δύο αμυντικούς; Πόσες αλλαγές θα κάνει και πόσο περιθώριο έχει, αφού υπάρχουν παίκτες κλειδιά που δεν είναι έτοιμοι στο 100%.
Όπως και νάχει. Για την Ομόνοια, είναι πολύ σημαντικό ματς και όσο και αν είναι πάντα (ένα τέτοιο ντέρμπι) τριπλής παραλλαγής, αντιλαμβάνεται κάποιος την σημασία του κάθε αποτελέσματος. Θα φέρει πολλαπλά κέρδη η νίκη, θα είναι νορμάλ η ισοπαλία, θα φέρει (επιπλέον) μουρμούρα και νωρίς νωρίς θέμα βαθμολογίας πιθανή ήττα.
Ο τεχνικός της Ομόνοιας και οι παίκτες του, πρέπει να κάνουν το δικό τους κομμάτι της δουλειάς. Η επιλογή του πλάνου, η επιλογή των παικτών που θα το υπηρετήσουν είναι δουλειά του κόουτς.
Αλλά και οι παίκτες. Οι ίδιοι που δάγκωναν σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου, την Γκεντ, αλλά δεν είχαν δόντια κόντρα σε Ακρίτα και Σέριφ. Οι ίδιοι που πατούσαν γερά για ένα ημίχρονο με την ΑΕΚ και αδυνατούσαν να ανταποκριθούν στο δεύτερο μέρος. Ενέργεια, συγκέντρωση, αποφυγή λαθών, πρωτοβουλία. Αυτά είναι απαραίτητα.
