Από τη στιγμή που ο Τιμούρ Κετσπάγια το δήλωσε για πρώτη φορά ανοιχτά, με τις ελπίδες για το φετινό πρωτάθλημα να μειώνονται δραματικά, οτιδήποτε άλλο και να γράψουμε για την Ανόρθωση μετά το αποτέλεσμα – κυρίως – που είχε στο Τσίρειο, δεν έχει και πολλή σημασία.
Για ακόμη μία φορά η βαρωσιώτικη ομάδα παρουσιάζεται ιδανική αυτόχειρας. Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε – θα – είναι η τελευταία φορά που από δικά της λάθη, στερείται τη νίκη. Κόντρα σε ένα αντίπαλο που έμεινε από νωρίς με παίκτη λιγότερο, θα έπρεπε να ήταν πιο υποψιασμένη, αφού και νωρίτερα μέσα στη βδομάδα κόντρα στο ΑΠΟΕΛ βρισκόταν από νωρίς σε παρόμοιο... έργο.
Δεν το εκμεταλλεύτηκε, όχι ότι δεν δημιούργησε τις προϋποθέσεις, αλλά μόνη της έβαλε τα χέρια της και έβγαλε τα μάτια της. Μάταια, για ακόμη μία φορά στο Τσίρειο, στήνει την μπάλα στα 11 βήματα και δεν μπορεί να την στείλει στο πλεκτό. Ακόμα και όταν προηγήθηκε, δεν κατάφερε για δεύτερο σερί παιχνίδι να το «καθαρίσει». Δεν είναι θέμα αποτελεσματικότητας, ούτε τύχης, αλλά ικανότητας. Και το σημειώσαμε αυτό πριν ένα μήνα μετά από παιχνίδι στο Τσίρειο. Το σημειώνουμε και πάλι...
Γιατί στην Ανόρθωση πορεύθηκαν αρκετά με τα «αν ο Ντέλετιτς, ο Ουάρντα, ο Νοβότνι, ο Καλτσάς» και ο δρόμος... χάθηκε. Και γυρισμό για το πρωτάθλημα δεν έχει. Έστω κι αν είχε την δυνατότητα, το ρόστερ και πολλά άλλα στοιχεία για να το κυνηγήσει μέχρι τέλους... Και για αυτά τα δεδομένα, έχει αποκλειστικά η ίδια την ευθύνη.
