Δέκατη αγωνιστική. Η Ανόρθωση κερδίζει την ΑΕΚ, παίρνει το δεύτερο συνεχόμενο ντέρμπι. Κρατά για 5ο παιχνίδι το μηδέν παθητικό, έχει δεχτεί μόνο 7 γκολ και όλα βαίνουν καλώς.
Ήταν αρχές Νοεμβρίου. Δύο μήνες μετά η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική.
Η Ανόρθωση χάνει σε τρία εκτός έδρας ντέρμπι ισάριθμες φορές. Ο συνολικός της απολογισμός στα ματς με τους υπόλοιπους του big6: Δύο νίκες, 1 ισοπαλία, 4 ήττες. Κακός για μία ομάδα που ξεκάθαρα δήλωνε και ακόμη δηλώνει πως μοναδικός της στόχος είναι το πρωτάθλημα. Ιδού το πρώτο πρόβλημα.
Η άμυνα είναι σίγουρα το δεύτερο. Στα 19 γκολ πήγε το παθητικό μετά τα 12 γκολ στα τελευταία εφτά παιχνίδια. Μόνο κόντρα στην Πάφο κράτησε το μηδέν και αυτό με μεγάλη δυσκολία. Αυτά είναι τα νούμερα. Ο Κετσπάγια μίλησε ξεκάθαρα για την αδυναμία των αυτών καθ' αυτών αμυντικών του. Είναι αλήθεια πως Σίλντεφελντ και Βργκοτς απέχουν πολύ από το περσινό τους επίπεδο. Είναι επίσης δεδομένο πως συχνά τα άκρα της οπισθοφυλακής μπάζουν. Ναι πρέπει να γίνουν προσθήκες. Μήπως όμως το αμυντικό πρόβλημα δεν αφορά μόνο την τετράδα (ή και πεντάδα) μπροστά από τον Λόρια; Πόσες φορές τα ακραία μπακ μένουν εκτεθειμένα, όταν οι ακραίοι μέσοι δεν έρχονται για βοήθεια; Γενικά τα συχνά ρήγματα στην άμυνα της Ανόρθωσης έχουν ευρύτερες αιτίες. Η αμυντική συμπεριφορά αφορά τους πάντες, νόμος απαράβατος του σύχρονου ποδοσφαίρου.
Κατά τα άλλα η "Κυρία" του 1ου ημιχρόνου στο "Τσίρειο" ήταν παράδειγμα προς μίμηση. Ίσως το σημείο αναφοράς για το τι μπορεί να κάνει αν είναι σταθερότερη στο 90λεπτο...
