Μία όμορφη κουβέντα για τον Μαραντόνα είχαν στον ΣΠΟΡ FM 94,6 ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος και ο Χουάν Ραμόν Ρότσα. Οι δυο τους μίλησαν για τον θρύλο της Αργεντινής, ο οποίος από μικρή ηλικία είχε αναδείξει το πλούσιο ταλέντο του και έφτασε το 1986 στην κορυφή του κόσμου.
Ο Ρότσα δεν δίστασε να πει πως, αν δεν υπήρχε κορωνοϊός, 20 με 30 εκατ. κόσμου θα είχε βρεθεί στο Μπουένος Άιρες για να τιμήσει τον «Ντιεγκίτο», ενώ τόνισε πως χωρίς εκείνον στη σύνθεσή της η εθνική Αργεντινής θα έμενε στην πρώτη φάση του Μουντιάλ το 1986!
Αναλυτικά όσα είπε ο Χουάν Ραμόν Ρότσα στην εκπομπή του Χρήστου Σωτηρακόπουλου για...
...το θάνατο του Μαραντόνα: «Αισθάνομαι περίεργα, πολύ περίεργα. Αισθάνομαι μία θλίψη από τη στιγμή που έμαθα τα δυσάρεστα. Κάθε μέρα ανακαλύπτω πράγματα που με κάνουν να κλαίω. Παρακολουθώ τα γεγονότα στην Αργεντινή. Το 1979 έκανα δύο μέρες να μιλήσω με το σπίτι μου και τώρα βλέπω αμέσως όσα γίνονται για τον Ντιέγκο. Ο Ντιέγκο δεν πέθανε, θα ζήσει… Έχω την εντύπωση ένας ποδοσφαιριστής τέτοιου επιπέδου, με τη σφραγίδα που άφησε ο Ντιέγκο σε σχέση με άλλους παίκτες όπως ο Μπεστ, ο Μπεκενμπάουερ και αγαπήθηκε στο πιο μακρινό χωριό του πλανήτη. Αν δεν υπήρχε απαγορευτικό, θα υπήρχε 20-30 εκατ. κόσμος στο Μπουένος Άιρες. Έσπασε το απαγορευτικό στην πόλη και πήγε πάνω από 2 εκατ. κόσμου στο Μπουένος Άιρες. Παντού υπήρχε κόσμο. Ήταν κάτι ασύλληπτο. Ήταν πιο μεγάλο από την κηδεία της Εβίτα Περόν».
...την κοινή προετοιμασία τους πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978: «Παίξαμε επτά παιχνίδια στο γήπεδο της Μπόκα. Γύρω στις 50 μέρες συγκεντρωμένοι μαζί, σε ένα αθλητικό κέντρο, και δώσαμε επτά διεθνή φιλικά. Έπαιξα με την Αγγλία και την Ανατολή Γερμανία. Ο Ντιέγκο ήταν στις προπονήσεις και έκανε ντεμπούτο με την Ουγγαρία».
...το πώς τον έβλεπε στο γήπεδο: «Ήταν ένα παιδάκι με προσόντα και θράσος. Φαινόταν ότι ήταν κάτι ξεχωριστό. Κλήθηκε στην εθνική Αργεντινής σε πολύ μικρή ηλικία και έκανε το μπαμ με την απόδοσή του στο Μουντιάλ Νέων και τότε άρχισε να μεγαλώνει παγκοσμίως το όνομά του. Στην Αργεντινή όταν παίζαμε αντίπαλοι, μας έλεγαν ότι έπρεπε να τον μαρκάρουμε man to man, έπρεπε κάποιος να τον κλείσει από τα αριστερά και ένας άλλος από τα δεξιά. Τον περιόρισε εντελώς και γινόντουσαν δύο φάσεις και τις έκανε και τις δύο γκολ».
...τον χαρακτήρα του: «Δεν ήθελε να χάνει πουθενά. Το 2005 είχε κάνει μία εκπομπή με τίτλο η “βραδιά του 10”, έκανε ένα μικρό γήπεδο να παίζουν ποδοτένις και εκείνος έπαιζε και ήθελε να κερδίσει και σε αυτό το παιχνίδι, που ήταν τηλεοπτικό. Ήταν έτσι ως άνθρωπος. Είχε ένα παραπάνω που ήταν απρόβλεπτο, έβγαζε από την φαντασία του πράγματα που δεν έκανε κανείς άλλος. Έκανε τη διαφορά, παρόλα τα σωματικά μειονεκτήματα που είχε, και έβγαζε πολλά πλεονεκτήματα. Ήταν σπουδαία προσωπικότητα και δεν φοβήθηκε να μιλήσει για σημαντικά θέματα και εις γνώση του τα έκανε όλα. Ήταν ο Μαραντόνα, ήταν ο άνθρωπος που λάτρεψε, λατρεύει και θα λατρεύει ο κόσμος για πολλά χρόνια».
...το τι θα έκανε η Αργεντινή χωρίς τον Μαραντόνα στο Μουντιάλ του 1986: «Χωρίς τον Ντιέγκο, θα έμενε στον πρώτο γύρο του Μουντιάλ… Ήταν μεγάλη προσωπικότητα και ξεχώρισε σε αυτή τη διοργάνωση».
...τα στοιχεία που ξεχώριζαν στο παιχνίδι του: «Η πρώτη επαφή με την μπάλα και τα δύο μέτρα με την επιτάχυνσή του, στα δύο μέτρα και σε άφηνε ένα μέτρο πίσω. Κάποια πράγματα άλλαξαν προς το καλύτερο. Ένα από αυτά είναι η προστασία στους παίκτες. Όποια παιδιά δεν τον έχουν δει, αλλά μπορούν να το δουν, ο Ντιέγκο δεχόταν πάνω από 60 χτυπήματα στα ματς. Ήταν και εκείνος σκληρός ως παίκτης. Αλλά την επόμενη φορά μετά τον τραυματισμό του, στο επόμενο Μπαρτσελόνα-Μπιλμπάο έπαιζαν ξύλο για δέκα λεπτά!».
...το σενάριο της μεταγραφής του Μαραντόνα το 1995 για τον Παναθηναϊκό: «Ναι, ισχύει. Με φωνάζει ο πρόεδρος και είχαμε μία ωραία συνάντηση εκείνη την εβδομάδα, ήταν μία συνάντηση εκτός προγράμματος. Ζυγίσαμε τα πράγματα και ήταν καλύτερα να μην έρθει, για πολλούς λόγους αγωνιστικούς και μη. Υπήρχε περιορισμός στους ξένους. Βαζέχα, Βάντσικ και Μπορέλι στην καλή εποχή του. Ήταν μία σωστή απόφαση, επειδή πίστευα ότι δεν είμαστε προετοιμασμένοι να υποδεχθούμε ένα τόσο μεγάλο όνομα σε μία δύσκολη εποχή του. Αν είχε έρθει ο Ντιέγκο το 1995, που ήμασταν πολύ ψηλά, φαντάσου τι θα γινόταν στην Παιανία. Πήγε στη Νιούελς και μετά σταμάτησε. Θα μπορούσαμε τώρα να λέγαμε ότι ο Ντιέγκο είχε παίξει και στον Παναθηναϊκό».
