Το Βέλγιο χρωστά πολλά στον Αζάρ, τον Ντε Μπρόινε και τον Λουκάκου. Όμως τεράστιο ρόλο στη νίκη επί της Βραζιλίας και στην όλη του πορεία στο Μουντιάλ, παίζει ο σπουδαίος Τιμπό Κουρτουά. Μέγας τερματοφύλακας, ογκόλιθος μίας ομάδας που πάει να γράψει τη πιο χρυσή σελίδα στην ιστορία της χώρας. Για να το καταφέρει πρέπει να πάει τελικό.
Γιατί η πρώτη χρυσή φουρνιά του Βελγίου είχε πάει στα ημιτελικά το 1986 και το 1980 ήταν φιναλίστ στο Γιούρο. Τότε, πίσω από τους παικταράδες Κέλεμανς, Βαν Ντε Ρέικεν, Κουκ, Βάντεμπεργκ, Γκέρετς υπήρχε επίσης ένας μεγάλος τερματοφύλακας.
Ο Ζαν Μαρί Πφαφ. Ίδιας κλάσης με τον Κουρτουά με τη διαφορά πως ήταν ιδιόρυθμος, τσαντίλας και όχι πολύ ψηλός (1.80)ακόμη και για τότε. Επιπλέον έγινε γνωστός στο διεθνή χώρο στα 27 του. Ο Πφαφ ήταν τόσο καλός που έπαιξε στη Μπάγερν για 6 χρόνια, σε μία εποχή που ξένος τερματοφύλακας σε μεγάλη ομάδα ήταν σπάνια φαινόμενο.
Πριν τρισήμιση δεκαετίες και σήμερα το Βέλγιο διαθέτει πορτιέρε κλάσης. Και με ασφάλεια στα μετόπισθεν, αξιοποιεί ξανά τη φοβερή ισχύ πυρός του. Δεν είναι σύμπτωση, είναι γεγονός.
