Όταν ο Μίμης Βασιλειάδης έγραφε τους στίχους του πρώτου ιστορικού ύμνου του Ολυμπιακού, ίσως και να μη φανταζόταν ότι θα ερχόταν η στιγμή, οι στίχοι αυτοί να αποτελέσουν πολύ απλά τον απόλυτο οδηγό της αγαπημένης του ομάδας σε έναν τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Του Παντελή Διαμαντόπουλου
Ναι, πολύ καλά διαβάζετε κυρίες και κύριοι, οι ώρες -που για πολλούς δεν περνάνε- θα περάσουν και η ομάδα από το μεγαλύτερο λιμάνι της Ελλάδας, θα μπει στο γήπεδο για το ματς της ιστορίας της (22:00). Για το ματς του δικού της αιώνα. Για ένα παιχνίδι που ονειρεύτηκαν εκατοντάδες παικταράδες που φόρεσαν αυτήν την φανέλα. Και που τελικά η μοίρα του αθλήματος όρισε αυτό το παιχνίδι να το ζήσουν συγκεκριμένα παιδιά.
Που κι αυτά ονειρεύτηκαν τελικούς. Κάποιοι με ομάδες της πατρίδας τους, κάποιοι με τις δικές τους ομάδες. Ένα σύνολο που όπως θα διαβάσετε και παρακάτω δεν έπειθε για αρκετό καιρό ότι μπορεί να ζητήσει κάτι καλό στην φετινή σεζόν. Κι όμως αυτό το σύνολο, μοίρασε ξαφνικά συγκινήσεις, υποχρέωσε τα μάτια των ανθρώπων που το ακολουθούν να βουρκώσουν την βραδιά του 2-0 επί της Άστον Βίλα.
Μήπως είναι η ώρα;
Λέτε να ήρθε η ώρα ο Κώστας Φορτούνης να ζήσει το απόλυτο; Αυτό που ονειρευόταν μικρό παιδάκι όταν κλώτσαγε μια μπάλα στο υπόγειο του μαγαζιού που είχε στην Καλαμπάκα ο πατέρας του ο Σπύρος; Τότε που πήγαινε στους τοίχους της πόλης και έγραφε «Θρύλος» με κόκκινη μπογιά; Λέτε η μοίρα να του δώσει την απόλυτη επαγγελματική ευτυχία και να είναι αυτός ο αρχηγός του μεγαλύτερου κλάμπ της χώρας, που θα σηκώσει ευρωκούπα;
Θα τον καμαρώνουν από ψηλά οι αδελφοί Ανδριανόπουλοι, ο Ανδρέας Μουράτης, ο Αχιλλέας Γραμματικόπουλος, ο Σάββας Θεοδωρίδης, ο Νίκος Γιούτσος, ο Βασίλης Μποτίνος, ο Μίμης Στεφανάκος μαζί με όλους όσους πέρασαν από αυτή την ζωή και υπηρέτησαν ή λάτρεψαν τον Ολυμπιακό.
Θα τον ζηλέψουν ο Σιδέρης, ο Δεληκάρης, ο Μίχος, ο Αναστόπουλος, ο Μητρόπουλος, ο Βαβακούλας, ο Καραπιάλης, ο Τζόρτζεβιτς, ο Τζιοβάνι, ο Αλεξανδρής, ο Γιαννακόπουλος, ο Γεωργάτος ο Νικοπολίδης και τόσοι πολλοί Έλληνες και ξένοι που φόρεσαν τον δαφνοστεφανωμένο. Θα τον ζηλέψουν και θα 'ναι και περήφανοι, γιατί επιτέλους αυτή η ομάδα θα τα 'χει καταφέρει.
Θα είναι απίστευτη μάχη!
Βέβαια τίποτα δεν χαρίζεται. Και μπροστά στην ομάδα του Πειραιά θα σταθεί ένα ιστορικό κλάμπ από την Ιταλία. Η Φιορεντίνα έχασε τον περσινό τελικό από την Γουέστ Χαμ και είναι πάλι εδώ, δείγμα της συνέπειας και σωστής δουλειάς. Θέλουν αυτή την φορά να τα καταφέρουν.
Ούτε για αυτούς θα είναι εύκολο. Μπροστά σε έναν κόσμο -αριθμητικά λίγο για τις ανάγκες του Ολυμπιακού- που θα δημιουργήσει καυτή ατμόσφαιρα και απέναντι σε μια ομάδα που ξέρει ότι τώρα είναι η ευκαιρία της, οι «βιόλα» δεν μπορούν να είναι ήρεμοι. Μπορούν όμως να γίνουν επικίνδυνοι και να κόψουν την όρεξη των «ερυθρόλευκων» αν αυτοί δεν προσέξουν.
Η μάχη θα αναμένεται τρομερή. Προγνωστικά σε τελικούς δεν πρέπει να γίνονται, άλλωστε ο Ολυμπιακός είναι αυτός που φρόντισε να τα ξεφτιλίσει. Τώρα που όσοι διαβάζετε είστε λίγο πιο ήρεμοι (λέμε τώρα), να σας θυμίσω ότι για να φτάσουν στην οπαπ αρένα οι Πειραιώτες πέρασαν από το δύσκολο μονοπάτι.
Έβαλαν μισή ντουζίνα γκολ στην Μακάμπι, όταν όλοι τους είχαν τελειωμένους. Και μετά απέκλεισαν την Φενέρμπαχτσε και την Άστον Βίλα. Όταν άπαντες έλεγαν «μα που πήγε και έπεσε ο Ολυμπιακός», ο Μεντιλίμπαρ και οι παίκτες του απλά χαμογελούσαν. Και στο τέλος γέλασαν...
Από την απόγνωση στο όνειρο και στο DNA
Από μόνο του είναι μεγάλο πράγμα το να βρίσκεσαι σε έναν ευρωπαϊκό τελικό. Το ταξίδι είναι τεράστιο και επίπονο για όλες τις ομάδες, που συν τοις άλλοις, έχουν και τις εσωτερικές τους διοργανώσεις. Όσοι αποφασίσουν να παρακολουθήσουν απόψε την προσπάθεια του Ολυμπιακού, δεν θα πρέπει να ξεχνάνε.
Να μην ξεχνάνε την υπέρβαση που έχει κάνει αυτή η ομάδα, κόντρα σε όλα και κυρίως κόντρα στον ίδιο της τον εαυτό. Οι δύσκολες χειμωνιάτικες βραδιές που έφερναν απόγνωση, που ανάγκασαν τον κόσμο της ομάδας να στενοχωρηθεί, να προβληματιστεί, να εξοργιστεί. Το ποδόσφαιρο όμως είναι στιγμές. Είναι αποφάσεις, είναι χτίσιμο, είναι δέσιμο, είναι κανόνες, είναι νόμοι, είναι όλα αυτά που θα αποφασίσεις να πράξεις για να πετύχεις.
Και ο Ολυμπιακός με την είσοδο του 2024 και μετά, αποφάσισε σωστά. Και έτσι δίκαια βρίσκεται στον τελικό του Europa Conference League. Δεν ξέρω αν σε λίγες ώρες, στον Πειραιά η νύχτα δώσει την θέση της στην ημέρα. Δεν ξέρω αν ο Μεντιλίμπαρ και οι ποδοσφαιριστές του βρεθούν στην κατάσταση που πρέπει ή λυγίσουν από την Φιορεντίνα και την όποια πίεση.
Το σίγουρο είναι, ότι ο Ολυμπιακός με τον κόσμο του στο γήπεδο, στις πλατείες της πόλης του, αλλά και σε άλλες περιοχές ολάκαιρης της χώρας, θα είναι αποφασισμένος να ακολουθήσει την τακτική. Την μοναδική τακτική που ανεξαρτήτως προέδρων, προπονητών και ποδοσφαιριστών, αυτό το σωματείο όρισε ως την αρχή των πάντων. Την αρχή της ύπαρξής του!
Ως το δικό του DNA που κανείς ποτέ δεν μπορεί να αλλοιώσει! Και την εντολή την έδωσε ένας απλός στιχουργός. Ο Μίμης Βασιλειάδης: «Φευγάτε από μπρος, φευγάτε από μπρος, στο γήπεδο μπαίνει ο Ολυμπιακός.
Φτερά στα πόδια, καρδιά μεσ’ στα στήθια πού 'δωσαν θριάμβους, σαν παραμύθια. Παίζουν με τέχνη,
ατρόμητοι λύκοι και τα φτερά της ξανοίγει η νίκη. Πασάρει ο ένας, ο άλλος σουτάρει, ο εχθρός τα χάνει, σωστός πανικός,
Αυτός προσέχει, εκείνος μαρκάρει, θρίαμβος, νίκη, Ολυμπιακός».
Πηγή: sport24.gr
