Ήταν εκεί για τον συμπαίκτη του. Για τον συνάνθρωπο. Είχε καθαρή σκέψη και γρήγορη δράση. Ο Έρικσεν του χρωστάει πολλά. Ο Σίμον Κιάερ έδειξε γιατί μπράτσο από μπράτσο διαφέρει, όταν κάποιος φοράει το περιβραχιόνιο...
Ψυχρή ματιά. Απόλυτα συγκεντρωμένος στον στόχο. Ούτε χαμόγελα, ούτε παιχνίδια με την κάμερα, τίποτα...
Ο Σίμον Κιάερ πάντοτε δείχνει πιο αυστηρός από ποτέ όταν μπαίνει στο γήπεδο για να παίξει. Πόσω μάλλον τώρα που το κάνει με την εθνική ομάδα της πατρίδας του, όντας ο αρχηγός, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που διεξάγεται με αναβολή ενός έτους.
Και τα πράγματα ήρθαν έτσι που ο 32χρονος στόπερ της Μίλαν έδειξε πως πέρα από δυνατή φωνή και ... νοοτροπία Βίκινγκ, έχει όλα όσα χρειάζεται για να κουβαλάει όλο το βάρος της αρχηγίας στο μπράτσο του και να μην τον βαραίνει ούτε στο ελάχιστο.
Ένας αρχηγός με ψυχραιμία για χειροκρότημα
Για όσους δεν τον θυμούνται, ο Σίμον Κιάερ είναι ένας άνθρωπος που κατάφερε να εκνευρίσει και τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, προτού βέβαια πλέον παίξουν στην ίδια ομάδα αφού βρίσκονται στο Μιλάνο και το «Σαν Σίρο». Ο Δανός αμυντικός του είχε κάνει τόσο δύσκολη την ζωή σε ματς της Φενέρμπαχτσε απέναντι στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πριν από μερικά χρόνια, με τον Σουηδό να τον χτυπάει με τρόπο και αμέσως μετά να το παρακάνει πιάνοντάς τον από τον λαιμό!
Ο Κιάερ... ούτε που αντέδρασε! Προσπάθησε να του ζητήσει τα ρέστα κρατώντας τον ελάχιστα μετά το τέλος της φάσης για να του πει ότι δεν υπήρχε λόγος να βάλει τόσο άτσαλα το πόδι, ενώ, όταν το χέρι του Ζλάταν πήγε στον λαιμό του, ξανά έδειξε γιατί είναι αρχηγός και γιατί πρέπει να δίνει το παράδειγμα. Το γεγονός πως μέσα του έβραζε, δεν σήμαινε ότι όλο αυτό έπρεπε να βγει στην επιφάνεια και να βάλει σε δύσκολη θέση την ομάδα του...
Στ' αποδυτήρια, είναι αλλιώς. Όταν πρέπει να ξεσηκώσει τους συμπαίκτες του, είναι αλλιώς. Τότε είναι που οι φλέβες στον λαιμό θα βγουν έξω. Τότε είναι που θα κοπανάει ό,τι βρει μπροστά του για να δώσει τον ρυθμό και όλοι να τραγουδήσουν δυνατά ένα σύνθημα. Τότε είναι που θα δείξει ότι θέλει η «αγέλη» του, η οικογένειά του, να πάρει από εκείνον όλη την πνευματική δύναμη και να βγάλουν όλοι τον καλύτερό τους εαυτό.
Ο Σιμόν Κιάερ είναι ο άνθρωπος που... δεν γαβγίζει. Δεν θα σηκώσει τη φωνή. Θα «δαγκώσει» όταν πρέπει. Αυτούς τους ήρεμους ανθρώπους, τους προσέχεις λίγο περισσότερο. Αν και στην περίπτωσή του, δεν πρόκειται για την ηρεμία πριν την καταιγίδα, αλλά για έναν νου που έχει μάθει να διατηρεί τον απόλυτο έλεγχο και να φανερώνει ποιες πραγματικά είναι οι ευθύνες του σε αυτό που έμαθε στην ζωή του να κάνει στο γήπεδο...
Έσωσε μια ζωή, «λύγισε» μετά...
Ο Σίμον Κιάερ έκανε τα πάντα για τον Κρίστιαν Έρικσεν. Όταν αντιλήφθηκε το πρόβλημα, άφησε στην άκρη το συναίσθημα του τρόμου και της αγωνίας και το μυαλό του πήρε χιλιάδες στροφές. Έπρεπε να δράσει, έπρεπε να φωνάξει βοήθεια, έπρεπε να διασφαλίσει πρώτος εκείνος πως ο Έρικσεν θα είχε έναν τρόπο ν' αναπνέει. Και το κατάφερε περίφημα, αφού ο γιατρός της Δανίας όταν έφτασε στο σημείο που ο μεσοεπιθετικός της Ίντερ είχε καταρρεύσει, τόνισε πως ανέπνεε κανονικά και αυτό σταμάτησε λίγα δευτερόλεπτα αργότερα...
Ο Κιάερ τον γύρισε στο πλάι, κοίταξε να μην του έχει γυρίσει η γλώσσα, ξεκίνησε να του κάνει τεχνητή αναπνοή, έκανε ό,τι μπορούσε μέχρι ν' αναλάβουν οι γιατροί. Αμέσως σκέφτηκε πως η μάχη ενός ανθρώπου για να κρατηθεί στη ζωή δεν ήταν θέαμα. Δεν ήταν προς κατανάλωση από τις κάμερες και τους ανθρώπους του ποδοσφαιριστή που θα παρακολουθούσαν από την τηλεόραση.
Εκείνος έδωσε το σύνθημα για το ανθρώπινο τείχος γύρω από τον πεσμένο Έρικσεν. Οι Δανοί πιασμένοι χέρι – χέρι προστάτευσαν τη στιγμή, με τον αρχηγό να είναι γυρισμένος προς τον συμπαίκτη του και να παρακολουθεί κάθε δευτερόλεπτο αγωνίας και φόβου... Κι εκεί, παρέμεινε ψύχραιμος γιατί είχε κι άλλο...
Πως να πεις σε μια έντρομη γυναίκα ότι ο αγαπημένος της δίνει μάχη για τη ζωή του έτσι ξαφνικά; Τόσο απρόσμενα, σε ένα γήπεδο, με τέτοια φυσική κατάσταση κι έναν οργανισμό γεμάτο ζωντάνια μέσα από τον αθλητισμό; Και να περιμένουν και δυο παιδιά να τον ξαναδούν μετά το ματς... Η σύζυγος του Έρικσεν είχε κατέβει στον αγωνιστικό χώρο τις στιγμές που ο Έρικσεν προσπαθούσε να κρατηθεί σε αυτό τον κόσμο, με τον Κιάερ να την πλησιάζει, να της εξηγεί ήρεμα, να την παίρνει αγκαλιά και να προσπαθεί να της κρύψει το οπτικό πεδίο, μαζί με τον Σμάιχελ...
Όταν τελικά το παιχνίδι παρά την αναβολή συνεχίστηκε αργότερα το βράδυ του Σαββάτου, ο Σίμον Κιάερ αντικαταστάθηκε μέσα σε 10 λεπτά. Από την πρώτη στιγμή που βγήκε ξανά στον αγωνιστικό χώρο, το βλέμμα του δεν ήταν ίδιο. Η έκφραση του προσώπου του δεν ήταν τόσο σταθερή και σίγουρη. Δεν μπορούσε.
Ναι μεν οδήγησε και τους υπόλοιπους συμπαίκτες του στο χορτάρι για να τους δείξει ότι εφόσον το ήθελε ο φίλος τους έπρεπε να παίξουν, όμως εκείνος δεν μπορούσε έπειτα απ' όσα είχε ζήσει και πράξει. Και ποιος να του πει τι; «Άδειασε» όταν έπρεπε. Όχι την δύσκολη στιγμή. Μετά που όλα είχαν ηρεμήσει. Γνωρίζοντας πως ο Κρίστιαν ήταν κοντά του.
Ότι θα τον δει ξανά όποτε θέλει, θα πιουν μαζί τη μπύρα τους και θα γελάσουν. Κι ας μην γνωρίζουμε ακόμα αν θα παίξει πάλι ποδόσφαιρο ο Έρικσεν...
Πηγή: gazzetta.gr
