Ο ένας με τα αμέτρητα φαλτσαριστά πλασεδάκια από τη γωνία της περιοχής, αυτά που πάντα καρφώνονταν στο ίδιο σημείο της αγκαλιάς των διχτυών. Με τις κλειστές ντρίμπλες και τις τηλεκατευθυνόμενες κάθετες. Και ο άλλος με τα τσουβάλια των γκολ, τις clutch στιγμές, τα υπερφυσικά άλματα. Εκεί σε κάθε υποψία φάσης, στο κατάλληλο σημείο, την κατάλληλη στιγμή για να στείλει την μπάλα στο αγαπημένο του μέρος.
Δεν υπάρχει κάτι που ο Λιονέλ Μέσι και ο Κριστιάνο Ρονάλντο δεν κατάφεραν στην πιο λαμπερή σκηνή του ποδοσφαίρου, δεν υπάρχει κορυφή που να μην άγγιξαν, χορεύοντας για δύο δεκαετίες ανάμεσα στα αστέρια του Champions League. Το μόνο που δεν μπόρεσαν - και δεν θα μπορούσαν - να κάνουν ήταν το να μείνουν αγέραστοι στο κορυφαίο επίπεδο, αφού ο καθένας τους τράβηξε πλέον τον δικό του δρόμο μακριά από την Ευρώπη. Μα αυτό μικρή σημασία έχει, μιας και μπροστά στα μάτια των πιο τυχερών ποδοσφαιρόφιλων των χρονικών, αυτών που τους έζησαν, κατάφεραν να μείνουν ανεξίτηλοι στην ιστορίας της σπουδαιότερης διασυλλογικής διοργάνωσης.
Και τώρα, μετά από 21 ολόκληρα χρόνια, που το πρώτο Champions League χωρίς και τον Μέσι και τον Ρονάλντο είναι τόσο κοντά, το Gazzetta αρπάζει την ευκαιρία για να αποθεώσει, όπως τους αρμόζει, τους δύο καλύτερους ποδοσφαιριστές της εποχής τους. Αυτούς που γέμισαν τις Τρίτες και τις Τετάρτες μις ολόκληρης γενιάς με τις ομορφότερες, τις πιο πολύτιμες ποδοσφαιρικές αναμνήσεις.
Το... εντελώς διαφορετικό Champions League πριν τον Μέσι και τον Ρονάλντο
Μα πριν σταθούμε στις μοναδικές τους παραστάσεις στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, αξίζει να ταξιδέψουμε πίσω στον χρόνο, στο τελευταίο Champions League, στο οποίο δεν συμμετείχαν ούτε ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ούτε ο Λιονέλ Μέσι. Ίσως αυτό συμβάλει να κατανοήσουμε την τρελή ποδοσφαιρική του μακροζωία. Γιατί τότε, πριν από 21 χρόνια, το Champions League ήταν μια άλλη διοργάνωση και ο κόσμος του ποδοσφαίρου τόσο διαφορετικός.
Η σεζόν 2002-2003 λοιπόν θα μείνει αξέχαστη στη μνήμη συγκεκριμένων συλλόγων και θα περάσει στην ιστορία για συγκεκριμένους λόγους. Κυρίως, επειδή πρόκειται για την τελευταία σεζόν πριν από το Champions League που γνωρίζουμε σήμερα και θα… ξεχάσουμε από του χρόνου με τις νέες αλλαγές που έρχονται. Γιατί; Επείδη τότε η διοργάνωση είχε ένα πολύ διαφορετικό, λιγότερο… ενθουσιαστικό φορμάτ.
Επί της ουσίας δεν υπήρχε η φάση των «16». Τριάντα δύο ομάδες έμπαιναν κανονικά στους οκτώ ομίλους, όμως οι δύο πρώτοι αυτών προκρίνονταν σε μια νέα, δεύτερη φάση τεσσάρων ομίλων. Τα νοκ-άουτ ξεκινούσαν από τα προημιτελικά, με τους δύο νικητές του κάθε group να μπαίνουν στην κλήρωση. Αυτό το φορμάτ δεν είχε και πολλούς φαν και επιβίωσε για περίπου μια τετραετία, με τη φάση των «16» να γίνεται από την επόμενη σεζόν αυτό που σήμερα ξέρουμε.
Χαραγμένη θα μείνει η σεζόν και στον νου των φίλων της ΑΕΚ, που είδαν την ομάδα τους να παίρνει δύο ισοπαλίες (3-3 και 2-2) κόντρα στη Ρεάλ των Γκαλάκτικος αλλά να μένει 3η στον όμιλο, που συμπλήρωναν Ρόμα και Γκενκ, με έξι «Χ». Ελληνικό «παρών» έδωσε και ο Ολυμπιακός, ο οποίος κατέγραψε την ιστορική εξάρα (6-2) κόντρα στη Λεβερκούζεν, τερματίζοντας όμως πίσω από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τις Ασπιρίνες και τη Μακάμπι Χάιφα στον όμιλό του.
Δίχως αμφιβολία πάντως, το Champions League του 2002/03 άνηκε στους Ιταλούς, που ακόμα… δίδασκαν την ποδοσφαιρική ελίτ, πρωταγωνιστούσαν. Το περίφημο Campionato είχε τρεις ομάδες στα ημιτελικά, ενώ στον τελικό του «Ολντ Τράφορντ» έκανε το δικό του πάρτι, στέλνοντας τις Γιουβέντους, που απέκλεισε τη Ρεάλ, και τη Μίλαν, να παλέψουν για το τρόπαιο.
Εν τέλει σε ένα… κακό 0-0, το κόψιμο του γόρδιου δεσμού ήρθε στη διαδικασία των πέναλτι, με τον Σεφτσένκο να νικά τον Μπουφόν στην κρίσιμη εκτέλεση και να χαρίζει το 6ο Champions League στους Ροσονέρι.
Η κυριαρχία, οι τίτλοι και τα ρεκόρ
Ο Κριστιάνο Ρονάλντο θα έκανε το ντεμπούτο του στη διοργάνωση λίγους μήνες μετά τον τελικό του Μάντσεστερ, τον Οκτώβρη του 2003, φορώντας την κόκκινη - για την ακρίβεια μαύρη εκείνο το βράδυ - φανέλα με τον Διάβολο στο στήθος, στη νίκη επί της Στουτγκάρδης. Από την πλευρά του ο Μέσι θα ριχνόταν στην αρένα των αστεριών έναν χρόνο μετά, τον Δεκέμβρη του 2004. Ο πρώτος στα 18, ακόμα με ανταύγειες και μάγουλα «τρυπημένα» από την ακμή, και ο δεύτερος στα 17 με τη μακριά του κώμη και το 30 στην πλάτη της φανέλας της Μπαρτσελόνα.
Φαινόταν πως είναι ξεχωριστοί, πως είναι αναπόφευκτο να λάμψουν στο υψηλότερο επίπεδο. Ωστόσο, κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει πως αυτά τα πιτσιρίκια θα όριζαν τόσο εκκωφαντικά τον ρου της διοργάνωσης. Και σήμερα μπορούμε να πούμε με απόλυτη σιγουριά πως άφησαν τη σφραγίδα τους στο Champions League, όπως κανείς άλλος πριν από αυτούς.
Άλλωστε, φρόντισαν να μην αφήσουν χώρο για αμφιβολίες, σαρώνοντας κάθε ρεκόρ που βρήκαν μπροστά τους. Οι δυο τους έγιναν οι πανίσχυροι «μονομάχοι» ενός νοητά τεχνητού 1v1 «πολέμου», στον οποίο οι μόνοι πραγματικοί νικητές ήταν όλοι οι μακάριοι που βίωσαν τους ποδοσφαιρικούς τους άθλους σε ζωντανό χρόνο. Δεν θα μπορούσε να είναι κι αλλιώς.
Ο Μέσι μπόρεσε να πανηγυρίσει την κατάκτηση της σπουδαιότερης διασυλλογικής διοργάνωσης τέσσερις φορές, ο Κριστιάνο πέντε. Και οι δυο με μεγάλες βραδιές, με πανέμορφα γκολ, με... κουβάλημα. Τα ατομικά τους επιτεύγματα άλλωστε στέκονται εκεί για να υπενθυμίζουν πως, ακόμα κι αν πολλές φορές οι συμπαίκτες τους έπαιζαν για εκείνους, οι ίδιοι συχνά υπήρξαν πολύ πιο πολύτιμοι από οποιαδήποτε άλλη μονάδα.
Τα ρεκόρ του Κριστιάνο Ρονάλντο στο Champions League
-Έχει τις περισσότερες εμφανίσεις στο Champions League (167)
-Είναι ο 1ος σκόρερ στην ιστορία της διοργάνωσης (140)
-Έχει τα περισσότερα γκολ σε μια σεζόν (17|2013-2014)
-Έχει τα περισσότερα γκολ στα νοκ-άουτ (67)
-Είναι ο μόνος παίκτης με γκολ σε τρεις τελικούς
-Είναι ο μόνος παίκτης με γκολ σε 11 διαδοχικές εμφανίσεις
-Κανείς δεν έχει κατακτήσει περισσότερες φορές το Champions League (5)
Τα ρεκόρ του Μέσι στο Champions League
-Είναι ο μοναδικός παίκτης που έχει σκοράρει σε 18 διαδοχικές σεζόν στη διοργάνωση (18)
-Έχει τα περισσότερα γκολ με έναν σύλλογο (120)
-Έχει τα περισσότερα γκολ από κάθε άλλον στη φάση των ομίλων (80)
-Έχει τα περισσότερα γκολ από κάθε άλλον στη φάση των «16» (29)
Μεγαλείο πέραν αμφισβήτησης
Είναι αλήθεια πως τα νούμερα τρομάζουν, πως ακόμα και τώρα τα όσα ο Μέσι και ο Κριστιάνο έκαναν για δυο δεκαετίες συνεχόμενα, «καρφωμένοι» στο υψηλότερο επίπεδο, παραμένουν ασύλληπτα. Φαντάζει τουλάχιστον δύσκολο κάποιος - ακόμα κι ο βιονικός Χάαλαντ - να σκαρφαλώσει στο δικό τους βουνό. Μα ακόμα κι αν κάποιος στο μέλλον τα καταφέρει, ακόμα κι αν φτάσει σε αυτά τα ύψη η ουσία δεν θα αλλάξει.
Ακόμα κι αν τα ρεκόρ τους τα υιοθετήσουν νέοι, διαφορετικοί κάτοχοι, η αξία των στιγμών τους δεν πρόκειται να απολεσθεί ποτέ. Και στο τέλος της ημέρας αυτή, όχι οι τίτλοι ή διακρίσεις, είναι που θα συνεχίσει να κουβαλά τον μύθο τους πάνω στις ράγες της ιστορίας.
Ο καθένας είχε τις δικές του κορυφές, τις δικές του στιγμές στις οποίες πάγωσε τον χρόνο για να δημιουργήσει κάτι μαγικό. Και φυσικά τις ήττες του, τις αποτυχίες. Μα η μαγεία είναι αυτή που μένει.
Ποιος θα ξεχάσει ποτέ το απίθανο σόλο του Μέσι ανάμεσα στους παίκτες της Ρεάλ στον ημιτελικό του 2011 ή το ματς κόντρα στην Μπάγερν που με εκείνη τη, βγαλμένη από Playstation, ντρίμπλα σώριασε τον Μπόατενγκ και «κρέμασε» τον Νόιερ. Την... αφύσικη κεφαλιά στον τελικό του 2009 ή τα πέντε γκολ στο ματς απέναντι στη Λεβερκούζεν το 2012.
Και από την άλλη φυσικά, από ποιον νου μπορούν να αποδράσουν εκείνο το απλά απίστευτο ανάποδο ψαλίδι του Κριστιάνο Ρονάλντο απέναντι στη Γιουβέντους το 2018 ή τον τελικό που «καθάρισε» κόντρα στους Μπιανκονέρι το 2017. Τον κεραυνό απέναντι στην Πόρτο με τη φανέλα της Γιουνάιτεντ και τις πάμπολλες φορές, που έθεσε σε ισχύ τον δικό του, σχεδόν απαράβατο, νόμο στα νοκ-άουτ.
Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχουν λόγια ικανά να εκφράσουν όσα οι Μέσι και ο Κριστιάνο χάρισαν στον ποδοσφαιρικό πλανήτη κατά τη διάρκεια των παράλληλων χορών τους ανάμεσα στα αστέρια, στην κορυφαία σκηνή. Μόνο εικόνες. Εικόνες μοναδικές και πανέμορφες, όπως και οι ίδιοι.
Μπορεί ο χρόνος να τους... ξέφυγε, να έγινε ο μόνος που τους νίκησε. Φυσιολογικά. Όμως ο Λιονέλ Μέσι και ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Κριστιάνο Ρονάλντο και ο Λιονέλ Μέσι, που πλέον γίνονται παρελθόν όσον αφορά τη σπουδαιότερη διασυλλογική διοργάνωση, μπαίνουν στο χρονοντούλαπό της ως θρύλοι. Αυτοί ανεπανάληπτοι και ασύλληπτοι και όσοι τους είδαν τυχεροί και ευγνώμονες.
Μέσι και Κριστιάνο. Απόντες μα ανεξίτηλοι στην ιστορία του Champions League!
