Η ομάδα διατήρησε την μοναξιά της στο ρετιρέ της βαθμολογίας. Έφυγε από τη μέση ένας ζόρικος αντίπαλος, ο οποίος φέτος όχι απλά είναι καλοδουλεμένος στα λόγια, φρόντισε να το αποδείξει και στην πράξη απέναντι σε όλους τους λεγόμενους μεγάλους.
Αυτά ήταν τα βασικά και μάλλον και τα μοναδικά που ο Μεντιλίμπαρ θα πάρει μαζί του και θα βάλει σε ένα συρτάρι. Για όλα τα άλλα δεν γίναμε σοφότεροι. Ο γρίφος άρχισε να λύνεται με το πέναλτι του Ελ Κααμπί, έγινε ακόμη πιο εύκολος στην αποβολή του Φακούντο Πέρες και όλα τελείωσαν με το υπέροχο τελείωμα του Τσικίνιο.
Η ομάδα από το μεγάλο λιμάνι της χώρας, χρειάζεται την ενίσχυση για την οποία το ρεπορτάζ ασχολείται καθημερινά. Δεν υπάρχει λόγος έξτρα ανάλυσης, γιατί πολύ απλά κουράζει η επανάληψη. Από τον Βαγγέλη Μαρινάκη, μέχρι τον πιο απομακρυσμένο φίλαθλο της ομάδας στον πλανήτη, άπαντες γνωρίζουν τι πρέπει να γίνει. Και προς εκείνη την κατεύθυνση όλοι εργάζονται.
Αν κερδίζεις ψάχνεις και πιο άνετα. Αν δεν κερδίζεις σε πιέζουν ο χρόνος, η ανάγκη και η γκρίνια. Και αυτά ο Ολυμπιακός καλό είναι να μην τα έχει κοντά του. Ο Μεντιλίμπαρ επίσης, εντόπισε εύκολα κάποια θεματάκια στην λειτουργία των αμυντικών. Και σωστά το έκανε θα πω εγώ, αφού οι τοποθετήσεις των παικτών του, δεν ήταν και οι καλύτερες. Το ίδιο και οι αποστάσεις. Για αυτό και ο σκηνοθέτης της μετάδοσης συνέλαβε κάμποσες φορές τον Βάσκο να τα λέει στους ποδοσφαιριστές του.
Θέλει φαντασία!
Το γκολ με το πέναλτι του Ελ Καμπί (έχω βαρεθεί σε αυτή την χώρα να τρώνε κίτρινες κάρτες οι παίκτες επειδή "πειράζουν" την κερκίδα), ήρθε στα χασομέρια του πρώτου μέρους. Και η πραγματικότητα είναι, ότι μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν ελάχιστες οι φορές που οι "ερυθρόλευκοι" επεισαν ότι θα μπορούσαν να πιέσουν τον αντίπαλό τους.
Ο δε Παναιτωλικός, δεν είχε ταμπουρωθεί όπως στο ματς του Πειραιά, αλλά από την άλλη, έψαχνε να απειλήσει με καμιά κόντρα και καμιά προσωπική κούρσα που ενδεχομένως θα έβρισκε ανοργάνωτη την κόκκινη άμυνα. Κολοκύθια με την ρίγανη. Κακό ποδόσφαιρο. Μακριά από τα "θέλω" του αθλήματος.
Ξαναπάω στον Ολυμπιακό: Ο Μεντιλίμπαρ ξεγέλασε τους ρεπόρτερ και όσους πίστευαν ότι θα πετύχουν την ενδεκάδα. Έβαλε στο κέντρο της άμυνας Κάρμο-Μπιανκόν, έφερε τον Τσικίνιο πίσω από τον Ελ Κααμπί, ξεκίνησε ο Έσε με τον Μουζακίτη στην κουλούρα και ο Βέλντε στην μια πλευρά, με τον Ζέλσον Μαρτίνς -κλασικά- στην άλλη.
Ο Ολυμπιακός του πρώτου ημιχρόνου ήταν ξεκάθαρος για το τι χρειάζεται στις μεταγραφές. Για να γίνει πιο ορμητικός και απειλητικός. Για να αποκτήσει και φαντασία. Γιατί αν θέλετε να σταθώ στο πιο ενοχλητικό που κατά την γνώμη μου έχει η ομάδα, είναι πως για πολύ ώρα μέσα στο ματς γίνεται προβλέψιμη. Κι αν ο Μαρτίνς δεν κάνει μια μαγκιά, από τους άλλους είναι δύσκολο να δούμε κάτι μη αναμενόμενο.
Περί Γιάρεμτσουκ!
Και μιας και έγραψα για το μη αναμενόμενο, να, για παράδειγμα ήταν σούπερ το γκολ του Τσικίνιο. Τρομερή προσποίηση του Μαρτίνς και φοβερό πιβοτάρισμα του συμπατριώτη του για να πάει η μπάλα στην δεξιά γωνία των διχτυών του Παναιτωλικού. Όλα είχαν τελειώσει.
Μπορούσαν και να παίξουν πιο ήρεμα οι ποδοσφαιριστές και να κάνει τις αλλαγές του ο Μεντιλίμπαρ. Χωρίς να έχω διάθεση να μαλώσω τον προπονητή (στην τελική αυτός ξέρει καλύτερα) πιστεύω ότι θα μπορούσε να βάλει λίγο πιο νωρίς τον Γιάρεμτσκουκ (μπήκε στο 85'), να 'χει ρυθμό, να πάρει χρόνο, να αρχίσει και αυτός να δίνει όσο μπορεί πράγματα.
Τώρα όσοι το διαβάσατε θα πείτε "άσε μας ρε Παντελή, δεν είδες τι έχασε στο 91'"; Το καταλαβαίνω και αυτό. Δεν θα γράψω το κλασικό, ότι όλα μπαίνουν και όλα χάνονται. Για την κλάση του, έπρεπε να το βάλει και να μην πάει χαμένη και η πάσα του Τσικίνιο. Όμως ο επιθετικός θέλει ρυθμό και ψυχολογία. Κι αν τον πάρει από κάτω, ο ανήφορος είναι μεγαλύτερος από κάθε άλλη θέση στο γήπεδο.
Ίσως να ...μονομαχούν στο ψυχοπλάκωμα με τους τερματοφύλακες. Οπότε ο σκοπός είναι να το κερδίζεις τον παίκτη και όχι να τον χάνεις με αναθέματα και κατάρες. Αφήστε που με την ενεργοποίηση του Ουκρανού, από την στιγμή που ο Κωστούλας είναι πολύ χρήσιμος σε άλλη θέση, προφυλάσσεται και ο Ελ Κααμπί σε τελειωμένα παιχνίδια, ο οποίος είναι παραπάνω από απαραίτητος.
Ο Παναιτωλικός δεν θα... δικαστεί για αυτή την ήττα. Έχει κάνει τόσα καλά αυτή η ομάδα ως τώρα, που οι εντυπώσεις συνεχίζουν να είναι υπέρ της. Υπέπεσε σε ένα πέναλτι με την μπάλα να πηγαίνει στο πουθενά και να βρίσκει χέρι, ενώ ο Πέρες όσο έπαιζε πήγαινε σε όλες τις φάσεις με καθυστέρηση και άφησε την ομάδα του με δέκα.
Αν πρέπει να τους μαλώσεις τους γηπεδούχους για κάτι, είναι, ότι στο "11- 11" έδειξαν ανίκανοι να κάνουν παιχνίδι κατοχής ή να απειλήσουν με αξιώσεις τον Τζολάκη. Ήταν τρίτος σερί αγώνας που ο Παναιτωλικός δεν έβαλε γκολ. Η σεμνή τελετή έλαβε τέλος σχετικά νωρίς.
Η συνέχεια των "κυανοκίτρινων" θα τους βρει να συνεχίζουν να μάχονται με μεγαλύτερο κίνητρο και να ξεπερνάνε τον εαυτό τους. Ο Ολυμπιακός έχει φυσικά άλλου είδους όνειρα που για να τα κυνηγήσει με ασφάλεια θα πρέπει οι παρόντες να γίνουν ακόμη καλύτεροι και αυτοί που θα έρθουν να δώσουν άμεσες και πραγματικές λύσεις.
Όπως έκαναν οι περσινοί στα τέλη του Γενάρη. Γενικά η παράδοση των Πειραιωτών στην χειμερινή ενίσχυση είναι καλή. Να δούμε αν θα συνεχιστεί...
Πηγή: Sport24.gr
