Και στο ΓΣΠ, κόντρα στον ΑΠΟΕΛ, το μείζον ζήτημα για την ΑΕΛ δεν ήταν η ήττα, αλλά η απόδοση.
Η έλλειψη ανταγωνιστικότητας σε ακόμη ένα ντέρμπι ενέτεινε τις φωνές που ζητούσαν καρατομήσεις των ιθυνόντων.
Σε πρώτο χρόνο το… μάρμαρο πληρώνει ο Παναγιώτης Γιάννου με πρόωρη αποδέσμευσή του.
Στον τεχνικό διευθυντή χρεώνεται, όχι άδικα βάσει της μέχρι στιγμής εικόνας της ομάδας, αργοπορημένος όσο και ανεπαρκής μεταγραφικός σχεδιασμός.
Η απομάκρυνσή του αποσυμπιέζει μεν την κατάσταση, δεν λύνει ωστόσο το πρόβλημα. Και το πρόβλημα είναι διττό.
Εν πρώτοις, αφορά τη λανθασμένη, όπως αποδείχθηκε, επιλογή ίσως στο πιο καίριο πόστο για το σχεδιασμό της ομάδας. Μια επιλογή που θέτει υπό αμφισβήτηση την κρίση όσων επέλεξαν κι εμπιστεύτηκαν τον Γιάννου.
Η δεύτερη πτυχή του προβλήματος είναι πως το «διαζύγιο» με τον Γιάννου δεν διορθώνει τα πεπραγμένα του. Οι παίκτες που έφερε δεν θα γίνουν καλύτεροι ούτε θα αποτελέσουν παρελθόν, επειδή απολύθηκε ο τεχνικός διευθυντής.
Η ΑΕΛ παραμένει υποχρεωμένη να πορευτεί με (και σε σημαντικό βαθμό να βασιστεί σε) αυτούς -τουλάχιστον έως τον Ιανουάριο.
