Η κεφαλιά (ελάχιστα άουτ) στο 42’, η (κλασάτη) πάσα στον Μπένγκτσον στο 49’.
Στο ντέρμπι με την ΑΕΚ η ουσιαστική συνεισφορά του Αλεκσάντρ Κοκόριν (σε πάνω από 80 λεπτά συμμετοχής) ήταν αυτές οι δύο φάσεις-στιγμές.
Ο Άρης ήθελε, περίμενε και (όπως αποδείχθηκε) χρειαζόταν περισσότερα από τον Ρώσο επιθετικό, προκειμένου να διατηρήσει το αήττητό του στο πρωτάθλημα ή/και να πάρει την πρώτη νίκη του στην Αρένα.
Η απόδοση του 33χρονου άσου ήταν η απάντηση στο γιατί ο (άρτι ανακάμψας από τραυματισμό) Γκιόργκι Κβιλιτάια βρήκε θέση στο αρχικό σχήμα.
Ο προ διετίας MVP του πρωταθλήματος δεν μπορεί να συνεισφέρει στο υψηλής έντασης, μεγάλης ταχύτητας και διαρκών τρεξιμάτων παιχνίδι της ομάδας του. Αν αυτό είναι προσωρινό, απόρροια της έλλειψης φυσικής κατάστασης και της φόρμας του παίκτη, ή μόνιμο, ελέω ηλικίας, είναι ένα καίριο ερώτημα για τον Αλεκσέι Σπιλέβσκι.
Απέναντι στην ΑΕΚ η αναπλήρωση των τρεξιμάτων του Κοκόριν από τους συμπαίκτες του είχε βαρύ τίμημα για τη φρεσκάδα και την αντοχή τους. Όσο υπήρχε «βενζίνη στο ρεζερβουάρ», ήτοι στο πρώτο ημίχρονο, ο Άρης πατούσε καλύτερα και είχε περισσότερες ευκαιρίες.
Όταν το «καύσιμο» έλειψε, ο λεμεσιανός σύλλογος (ήταν εμφανές πως) ήθελε μεν, αλλά δεν μπορούσε. Εξ ου και παρά τις τέσσερις αλλαγές η απόδοση ελάχιστα άλλαξε, πολλώ δε μάλλον βελτιώθηκε.
Με τον Κοκόριν ελάχιστα ουσιαστικό, με τον Γκομίς καταταλαιπωρημένο από τη διεκδίκηση κάθε μπαλιάς και τους Σάβο, Κβιλιτάια τραυματίες, ο Άρης και ο Σπιλέβσκι ξέμειναν από επιλογές στη γραμμή κρούσης.
Και η «ελαφρά ταξιαρχία» χωρίς δραστήριο επιθετικό δίδυμο είναι… ανάπηρη -τόσο δημιουργικά όσο και εκτελεστικά. Εξ ου και η άνετη επικράτηση της ΑΕΚ.
