Γιατί στην Λάρνακα κόντρα στη Νέα Σαλαμίνα βρέθηκε στα «σχοινιά». Οι γηπεδούχοι στο α' ημίχρονο, ειδικά μετά το 0-1 του Σεμέδο ήταν πιο διεκδικητικοί από την ομάδα του Νταμπράουσκας.
Και ο Λιθουανός αναγκάστηκε από πολύ νωρίς να αλλάξει τα πλάνα του. Μια η αλλαγή του Κούσουλου, μια και αυτή του Ελάντερ. Και «καπάκι» μετά από αυτά τα δύο, το γκολ του Βέλλιου. Έπρεπε όμως η Ομόνοια να βρει τις λύσεις και να πατήσει καλύτερα στο χορτάρι γιατί όπως έκλεισε το πρώτο ημίχρονο απαγορευόταν να εμφανιστεί έτσι στο δεύτερο.
«Διαβάζοντας» τα δεδομένα που υπήρξαν στην επανάληψη, ήξερε πως έπρεπε να «χτυπήσει» από τα πλάγια και το έπραξε. «Φορτώνοντας» τα άκρα και «φρεσκάροντας» την ομάδα με την είσοδο των Ατζίλι, Μασούρα.
Η μία φάση διαδεχόταν την άλλη και εκεί ήταν που ανέλαβε δράση ο Στεπίνσκι. Ο Πολωνός κάνει φοβερό ξεκίνημα στη σεζόν και δεν είναι τυχαία τα γκολ που βάζει στο «Αμμόχωστος». Έχει καταγράψει άλλες δύο τελικές στην ίδια εστία που σκόραρε που την πρώτη αποσόβησε ο Μελίσσας και την δεύτερη φάνηκε άτυχος με το οριζόντιο δοκάρι δευτερόλεπτα πριν την ολική ανατροπή.
Εν κατακλείδι, η Ομόνοια ακόμα κι αν βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο, προερχόμενη από ένα πρόγραμμα ιδιαίτερο, έχοντας να διαχειριστεί όλα όσα προηγήθηκαν αλλά και τα συναισθήματα της πρόκρισης στο Κόνφερενς, έβγαλε χαρακτήρα και πάει με τις ιδανικές συνθήκες στην διακοπή.
Γιατί αν δεν το κυνηγήσεις με όλο σου το «είναι», όπως έπραξε στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα με τη Νέα Σαλαμίνα, τότε δεν θα το πάρεις. Τίποτα δεν έρχεται τυχαία αν δεν το παλέψεις ως το τέλος. Και η Ομόνοια αυτό, το έκανε πράξη το βράδυ της πρώτης Σεπτεμβρίου...
