Απάντησε σε όλα όσα του καταλογίζουν ο νέος πρόεδρος του ΚΟΑ, Γιάννης Ιωάννου μετά από ανάρτηση του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης.
Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο θέμα που δημιουργήθηκε όσο αφορά τις παλιές του αναρτήσεις με αφορμή το Πολυτεχνείο, θέλοντας να τονίσει πως ο κόσμος θέλει να τον κρίνει από τη δουλειά του και όχι με κάτι άλλο.
Αναλυτικά:
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μου ανέθεσε-μετά και από εισήγηση του γνωμοδοτικού του συμβουλίου-τη προεδρία του ΚΟΑ και τον ευχαριστώ για τη μεγάλη αυτή τιμή.
Από τη στιγμή της ανακοίνωσης του διορισμού-που δεν είναι έμμισθη θέση όπως πολλοί θεωρούν-κάποιοι ξεκίνησαν να ξεψαχνίζουν παλιές αναρτήσεις μου-ίσως και περισσότερων από δέκα χρόνων-για να βρουν κάτι να με πλήξουν.
Οι πρώτες μου λέξεις ήταν μαμά και παπά. Η τρίτη λέξη ήταν ΑΠΟΕΛ. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ είτε αρέσει είτε δεν αρέσει.
Δεν σημαίνει όμως ότι η αγάπη μου για ένα τεράστιο σωματείο που πρωταγωνιστεί για ένα σχεδόν αιώνα στα εθνικά, κοινωνικά, πολιτιστικά και αθλητικά δρώμενα στο τόπο μας θα με οδηγήσει σε μεροληψία και καταπάτηση της εντολής που μου ανέθεσε ο Πρόεδρος.
Επιδιώξω τη κριτική έστω και αν αυτή κάποιες φορές μπορεί να είναι και δυσάρεστη. Ο αγαπημένος μου πατέρας είναι εδώ και κάποια χρόνια τρία μέτρα κάτω από το χώμα. Μας άφησε όμως παρακαταθήκες. Αξιοπρέπεια, τιμιότητα και σεβασμό στους συνανθρώπους μου. Αυτά αποτελούν και τη πυξίδα μου σε οτιδήποτε καταπιαστώ. Λιγη υπόμονη λοιπόν και θα έχετε τη ευκαιρία να με κρίνετε μέσα από το έργο ,τα λάθη και τις παραλήψεις μου.
Σε σημερινό δημοσίευμα της καθημερινή εφημερίδα ανατρέχοντας σε δημοσίευση μου στη προσωπική μου σελίδα στο Facebook πριν κάμποσα χρόνια για τη μνήμη του Πολυτεχνείου βγάζει αβίαστα το συμπέρασμα ότι είμαι υμνητής της Χούντας.
Τους πληροφορώ λοιπόν. Μισώ τη Χούντα του Παπαδόπουλου όπως κάθε άλλη μορφή ολοκληρωτισμού και παραβίασης δημοκρατικών θεσμών. Πολύ περισσότερο που η Χούντα αυτή απέσυρε τη Ελληνική μεραρχία από τη Κύπρο.
Μισώ δε πολύ περισσότερο τη Χούντα του Ιωαννίδη και των στρατηγών του γιατί με το πραξικόπημα τους στις 15/7/1974 έδωσαν τη ευκαιρία στη Τουρκία να πάρει τη μισή μας πατρίδα.
Το δικαίωμα μου στη ελευθερία έκφρασης και άποψης δεν θα το στερηθώ ποτέ είτε κάποιες εφημερίδες συμφωνούν μαζί μου είτε όχι.
Τοποθετήθηκα για το Πολυτεχνείο με το δικό μου τρόπο και τη δίκη μου αξιολόγηση των γεγονότων:
