Τέσσερις συναπτές νίκες και ένδεκα διαδοχικά παιχνίδια άνευ ήττας σε όλες τις διοργανώσεις -αμφότερα για πρώτη φορά στην τρέχουσα περίοδο.
Η ΑΕΚ συνεχίζει να επιδίδεται σε αγώνα δρόμου για την κάλυψη του χαμένου εδάφους υπό τον Χοσέ Λουίς Όλτρα -και μέχρι στιγμής τα καταφέρνει εξαιρετικά.
Το -5 από την έκτη θέση έχει μετατραπεί αυτή τη στιγμή σε +7 από την έβδομη, το -10 από την κορυφή έχει «ψαλιδιστεί» στο -6. Κοντολογίς, οι Λαρνακείς εδραιώνονται στην πρώτη εξάδα και διεκδικούν μια όσο το δυνατόν καλύτερη αφετηρία εν όψει της β’ φάσης, ώστε να εφορμήσουν για τον τίτλο.
Ο Ραν Μπεν Σιμόν δεν έχει επιφέρει ριζικές ή σημαντικές αλλαγές στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας, όμως σε ψυχολογικό επίπεδο η διαφορά από τον προκάτοχό του είναι η μέρα με τη νύχτα. Ο Ισραηλινός έχει κερδίσει τους παίκτες, διότι τους έχει δώσει πίσω τη χαμένη πίστη στην ικανότητά τους να πετύχουν τους στόχους τους.
Ακόμη και σε παιχνίδια που δεν τους βγαίνουν, οι «κιτρινοπράσινοι» δεν πανικοβάλλονται και δεν εκβιάζουν καταστάσεις. Συνεχίζουν να εφαρμόζουν το πλάνο περιμένοντας τη στιγμή τους. Προφανώς δεν θα τους προκύπτει πάντα. Αποδείχθηκε στο 0-0 με την Ανόρθωση, αποδείχθηκε στο 0-0 με τον Οθέλλο.
Αλλά η αξία της υπομονής τους φαίνεται στις νίκες τους, οι οποίες στη συντριπτική πλειονότητά τους ήλθαν ή «κλειδώθηκαν» στα τελευταία λεπτά. Οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα είναι το 3-0 επί της ΑΕΛ και το 2-0 επί της ΑΕΖ.
Από ‘κει και πέρα, το 2-1 επί του Άρη ήλθε με αυτογκόλ στο 75’, το 3-0 επί του Εθνικού «σφραγίστηκε» με δύο γκολ στο 90+, το 2-1 επί της Δόξας επετεύχθη με ανατροπή στο 82’, το 1-0 επί της Νέας Σαλαμίνας ήλθε με τέρμα στο 83’, το 1-0 επί της Πάφου στο 85’.
Κάποια πράγματα «μιλούν» από μόνα τους…
