Χωρίς σοβαρό τερματοφύλακα και όποιος σταθεί στην απουσία του Ρομέρο είναι εκτός πραγματικότητας. Με αμυντικούς από 2ο ράφι ή υπερεκτιμημένους. Που πας με αργά χαφ όπως ο Πέρεζ , ο Μπίλια; Ποιος μπορούσε να απαιτήσει από τον 34χρονο Μασεράνο να οργώνει το γήπεδο... Δεν μπορεί πια. Η παλιά φρουρά απούσα. Δεν αρκεί ένα ωραίο γκολ και κάποια καλά διαστήματα από τον Ντι Μαρία ή ξεσπάσματα από τον Αγουέρο. Η νέα φουρνιά (Μέσα, Παβόν) δεν έδειξαν να έχουν αυτό το κάτι. Οι πλέον ταλαντούχοι νεαροί; Έβραζε ο Ντιμπάλα τον πάγκο, ο Ικάρντι δεν πήγε καν Μουντιάλ.
Ακόμη και σήμερα που η Αργεντινή έβαλε 3 γκολ, η ήττα με 4-3 δεν αντικατοπτρίζει την πραγματική εικόνα. Την κολακεύει η στενή διαφορά. Τόσο προβληματική ήταν. Τελικά η δυσκολία της να προκριθεί στο Μουντιάλ δεν ήταν τυχαία.
Με όλα αυτά, πως να μπορέσει να βγάλει έστω και το 50% της απόδοσης του ο Μέσι. Όλη η ομάδα βασιζόταν πάνω του. Με το που έπαιρνε τη μπάλα έβρισκε μπροστά του κλειό. Οι συμπαίκτες του δεν μπορούσαν να δουλέψουν το ελάχιστο γι' αυτόν, να τον βοηθήσουν να κάνει κάτι. Ούτε να αξιοποιήσουν το γεγονός ότι απασχολούσε 3-4 παίκτες. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Μέσι είναι άμοιρος ευθυνών. Απείχε από τον εαυτό του δεν έχει καμία σχέση με τον μάγο της Βαρκελώνης. Αλλά κανείς τη σήμερον ημέρα, όσο σπουδαίος και αν είναι δεν μπορεί να κάνει θαύματα. Και στο 110% του βεληνεκούς του να ήταν ο Μέσι δεν αρκούσε στο φετινό version /της Αργεντινής
Η σύγκριση με 1986
Μοιραία γίνεται σύγκριση με τον Μαραντόνα του 1986. Θεωρούμε τον Ντιεγκίτο τον σπουδαιότερο παίκτη όλων των εποχών. Και είμαστε βέβαιοι ότι και σήμερα θα μεγαλουργούσε. Ναι έκανε ασύλληπτα πράγματα 32 χρόνια πριν. Αλλά, οι υπόλοιποι πρωτοκλασάτοι παίκτες της εποχής, ο Βάλντανο, ο Μπουρουσάγα ήταν σε εξαιρετική κατάσταση στο θρίαμβο της Αργεντινής. Οι ρολίστες έκαναν φοβερή δουλειά, οι αμυντικοί μασούσαν σίδερα. Η Αργεντινή του 1986 είχε επιπλέον ένα σπουδαίο τεχνικό. Ο Κάρλος Μπιλάρδο πρωτοπόρησε και αιφνιδίασε με το 3-5-2, κάνοντας απρόβλεπτη και ουσιαστική την ομάδα του.
Η φετινή Αργεντινή είχε στο πάγκο τον.... Σαμπάολι. Άστε το καλύτερα...
