Η Ομόνοια στάθηκε καλά στο Σοσιεδάδ και μπορεί να αντλήσει μπόλικα συμπεράσματα. Προσθέτοντας τα σε αυτά, της μέχρι τώρα πορείας της.
Φυσικά, άλλο ΑΕΚ, Απόλλων, Σέριφ, Σοσιεδάδ και άλλο Ένωση. Τι εννοούμε. Ο Νιλ Λένον επέλεξε σε αυτά τα ματς το σχήμα με τρεις αμυντικούς και βασικά μόλις δύο παίκτες με καθαρά επιθετικά προσόντα. Με εξαίρεση το πρώτο μέρος με την ΑΕΚ και σημαντικά διαστήματα στην Ισπανία, η Ομόνοια είχε σοβαρά θέματα στην άμυνα. Επιθετικά de, έδειξε γενικώς αδυναμίες στο κράτημα της μπάλας και στην δημιουργία. Αλλά ας θεωρήσουμε ότι η φύση των παιχνιδιών (και των αντιπάλων), οδήγησε τον Λένον να επιλέξει αυτό τον σχηματισμό.
Ο αγώνας με την Ένωση έχει άλλο χαρακτήρα. Η Ομόνοια θα πρέπει να κάνει παιχνίδι, να επιτεθεί με πρόσωπα και πράγματα (φαντασία, πλουραλισμό). Να πάρει το παιχνίδι πάνω της για μεγάλα διαστήματα.
Είναι επίσης η ώρα να δούμε «κομμάτια» από αυτό που ο Βορειοιρλανδός τεχνικός έχει ως σημείο αναφοράς στην καριέρα του. Ποδόσφαιρο με ενέργεια και επιθετική διάθεση. Όχι μόνο στην εκδήλωση επίθεσης, αλλά στην κάθε φάση και σημείο του γηπέδου. Είναι ξεκάθαρο (το δείγμα μετά το 65') απέναντι στην Σοσιεδάδ ότι με ένα επιπλέον επιθετικό και με ανεβάσματα των ακραίων μπακ (ακόμη και αν διατηρηθεί το πλάνο με 3 στόπερ), η Ομόνοια γίνεται σαφώς πιο επικίνδυνη.
