Για όσους επιμένουν να βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο, η ΑΕΛ έμεινε στο 0-0 κόντρα στον μέχρι πρότινος ουραγό της βαθμολογίας, δεν έχει ακόμη αναδείξει σκόρερ (σ.σ. το τέρμα κόντρα στον Άρη ήταν αυτογκόλ) και παρουσιάζει ακόμη πολλές και σημαντικές ελλείψεις και αδυναμίες για ομάδα με τις βλέψεις και τις φιλοδοξίες της.
Διαβάστε επίσης:
Στο ΓΣΠ, ωστόσο, το μηδέν στο σκορ δεν συνοδεύτηκε από μηδέν και στο σακούλι εν όψει συνέχειας. Πέραν από τον πρώτο βαθμό στη σεζόν οι «γαλαζοκίτρινοι» κρατούν την αντίδραση που έβγαλε η ομάδα στο πρώτο της παιχνίδι μετά τον… παροπλισμό του Ζορζ Σίλας.
Ακόμη κι αν ο αντίπαλος δεν ήταν υψηλής δυναμικής και δεν ευρισκόταν σε καλή αγωνιστική κατάσταση, η ΑΕΛ έδειξε στοιχεία που μπορεί να κρατήσει και να «χτίσει» πάνω τους. Υπήρχε όρεξη, θέληση, δημιουργήθηκαν και προϋποθέσεις και ευκαιρίες για γκολ, έγινε καλή διαχείριση του αριθμητικού μειονεκτήματος.
Αν είχε αξιοποιηθεί το πέναλτι ή η διπλή ευκαιρία στην τελευταία φάση του αγώνα, ο λεμεσιανός σύλλογος θα είχε φτάσει στην πρώτη νίκη του, διότι στον αγωνιστικό χώρο άφησε συνολικά καλύτερες εντυπώσεις απ’ ό,τι ο αντίπαλος.
Το πρώτο βήμα, συνεπώς, μπορεί να θεωρηθεί ότι έγινε. Είναι θετικό, αλλά επ’ ουδενί αρκετό. Το μεγαλύτερο σφάλμα αυτή τη στιγμή είναι να εδραιωθεί η πεποίθηση πως το νερό μπήκε στο αυλάκι και εφ’ εξής όλα θα πάνε καλύτερα.
Στο ΓΣΠ αντλήθηκαν απλώς ψυχολογία, αυτοπεποίθηση και χρόνος για ακόμη πιο σκληρή δουλειά, ώστε η επόμενη εμφάνιση να φέρει κι άλλο βήμα (ή κι άλλα βήματα) προς τη σωστή κατεύθυνση. Ενδεχόμενο στραβοπάτημα απέναντι στη Δόξα θα επαναφέρει τη μουρμούρα, την αμφισβήτηση και την εσωστρέφεια.
Εν όψει της πρώτης διακοπής του πρωταθλήματος είναι αυτό που πρέπει πάση θυσία να αποφύγει η ΑΕΛ.
