Δεν έδειχνε η ΑΕΛ ότι θα μπορούσε να πάθαινε τέτοιο κάζο μέσα σε δύο αγώνες. Δεν ήταν μόνο τα στατιστικά και οι «ψυχροί» αριθμοί, αλλά και η γενικότερη αγωνιστική της παρουσία, που παρέπεμπαν σε έργο φαντασίας, ότι μπορούσε να δεχθεί η ομάδα του Κέρκεζ εφτά γκολ και να γλυτώσει άλλα τόσα μέσα 180 λεπτά.
Σίγουρα και δεν έγινε υπερομάδα η φετινή ΑΕΛ, αλλά το δείγμα των 8 πρώτων αγώνων της ήταν εκ διαμέτρου αντίθετο, με το δείγμα που παρουσίασε κόντρα σε Απόλλωνα και Σαλαμίνα. Δεν θα σταθούμε στα ατομικά λάθη που έγιναν, διότι πολύ απλά αυτά θα κρύψουν τη μεγάλη εικόνα που έχει να κάνει με μια εν γένει αδυναμία της ομάδας, που προφανώς βγήκε στην επιφάνεια πρωτίστως στο ντέρμπι με τον Απόλλωνα.
Ο Κέρκεζ από την αρχή της σεζόν έστησε την ομάδα στη βάση των δύο καθαρόαιμων ανασταλτικών χαφ (Νταβόρ και Καστανιάγα) που θα έκαναν όλη τη βρώμικη δουλειά τόσο για τον Ντα Σίλβα μπροστά, όσο και για το κεντρικό αμυντικό δίδυμο. Τόσο ο Άλεξ μπροστά όσο και οι Τεϊξέϊρα – Λαφράνς πίσω, όχι μόνο ενίσχυσαν το δίδυμο των χαφ, αλλά πρόσφεραν και πολύ περισσότερα. Κάπως έτσι έδεσε το «γλυκό», βγήκε και ο Πρόσεκ κάτω από τα δοκάρια ενώ στο αντίπαλο «κουτί» ο Χουράδο ήταν στο στοιχείο του.
Αυστηρός έλεγχος του ρυθμού και αγωνιστική πειθαρχία στο πλάνο του προπονητή, ήταν τα βασικά στοιχεία που διέκριναν το παιχνίδι της ΑΕΛ και δεν μπορούσε να βρουν αντίδοτο οι αντίπαλοι της. Ακόμη και στο ντέρμπι με τον Απόλλωνα, αυτή ξεκίνησε καλύτερα, βάση αυτής της συνταγής, απειλώντας σοβαρά δύο φορές στο πρώτο δεκάλεπτο να προηγηθεί. Όταν όμως αποφάσισε να τρέξει ο Απόλλωνας όλα άλλαξαν. Χάθηκε η συνοχή και τα μαρκαρίσματα στον άξονα, με συνέπεια να γίνουν ευάλωτα και δύο άκρα στην άμυνα. Το ίδιο συνέβη και κόντρα στη Σαλαμίνα. Ο Πουρσαϊτίδης πήγε με συνταγή Σωφρόνη και δικαιώθηκε. Συνεχές τρέξιμο και πίεση στον άξονα με γρήγορη εκδήλωση επιθέσεων.
Αποδείχθηκε ότι η ΑΕΛ δεν μπορούσε να ανταποκριθεί σε ένα γρήγορο τέμπο παιχνιδιού στον άξονα. Η ευθύνη δεν βαραίνει μόνο τα δύο χαφ, αλλά προφανώς ολόκληρο τον ανασταλτικό μηχανισμό. Στο ρόστερ υπάρχουν και άλλα ικανά αμυντικά χαφ (Φιντέλις, Αντάμοβιτς, Λέο Σίλβα) που μπορούν να ενισχύσουν το ανασταλτικό και όχι μόνο πλάνο του Κέρκεζ. Δέχθηκε πολλές τελικές η ΑΕΛ από Απόλλωνα και Σαλαμίνα και αν βρεθεί τρόπος να περιοριστεί αυτή η ξαφνική ανισορροπία, τότε δικαιούται να ελπίζει σε ανατροπή και επάνοδο.
Άλλωστε, τίποτα δεν έχει χαθεί. Η χημεία και η καλή ψυχολογία χρειάζονται να ξαναβρεθούν στην ΑΕΛ, αρχής γενομένης στο παιχνίδι που έχει μπροστά της με την Ομόνοια.
